respirei fondo, aliviada [sempre é salgado o ar na rúa rubine].
eran cantos de grilos o ruído dos coches?
recendo a glicinias os tubos de escape?
había arcos da vella* nas miñas pestanas.
Glicinias. Foto do blog de Alex Ghalpon
Liberada polo home da bata branca, fuxín feliz pola porta transparente. [non tiven que escoitar as palabras que reducen o horizonte].
o mellor que che poden dicir na vida non é
quérote,
se non “é benigno”
Woody Allen
* 
port:arco-íris 
cast: arco iris 
ingl: rainbow 
alem: Regenbogen
Estás falando comigo? 
Alégrome infinitamente.
Sexa o que for.
GústameGústame
jajaja
fantástico nena, qué gustito.
Eso ten que se celebrar cunha siesta entre os toxos do monte galego, por exemplo.
GústameGústame
é benigno, tan benigna coma ti que semellas ser dulce e agarimosa.
é unha boa noticia.
biquiños,
GústameGústame
Que os teus horizontes sempre ulan a sal mariña e que os teus ollos se espallen ata onde o horizonte debuxa a cidade!!!
un bico fooooorte
GústameGústame
Xúntome na ledicia. A benignidade é boa sempre. Incluso vela escrita.
GústameGústame
He estado unos días fuera y he leído todas tus entradas juntas. Casi me alegro, así ya sé que el mal rato ha pasado. Me hace feliz saber que estás bien.
Woody Allen es un sabio.
Muchos muchos besos
GústameGústame
Os horizontes sempre se enchen de cores para atrapar os soños.
GústameGústame
Saír ao ruído da rúa despois do silencio aséptico dunha clínica sempre é un alivio, sobre todo con boas noticias. Eu tamén me alegro moito, querida descoñecida. Gran cita de Woody Allen.
GústameGústame
É unha ledicia percibir como se transforman os recendos, imaxes e sons cotiás nun bálsamo para os sentidos e nos liberan de moitas angurias.
Biquiños.
GústameGústame
me alegra que no hubiera noticia, que puedas seguir tan luminoseada como siempre. multicoloreada.
GústameGústame
Me alegro mucho de que no te pase nada.Además nos has regalado un escrito con altura poética.Las palabras no necesitan madurar cuando renacen de un pozo que nos mentía que estaba al revés que su fondo daba al cielo.
Bicos
GústameGústame
: )
Un bico guapa. Gustoume lembrar o ar que se respira sempre en Rubine…
Eu non vexo máis que corvos, pero tamén son uns animaliños ben listos, con dereito a estar, e graznar ¡estou aquí!
Xa haberá tempo de sufrir, se ten que ser….. Agora toca respirar o ar aínda respirable, e disfrutar da vida e da diversidade….
GústameGústame
Ten que ser unha gran ledicia ter novas así. Sei dalgún caso. Nada, a vivir a vida e xa sabes, para o ano, concretamos as cervexas con tempo no Corpus, de feito xa case que quedamos hoxe para non esquecernos.
Bicos
GústameGústame
Paréceme ben, Carlos. Despois de ver as preciosas alfombras de flores que nos enseñas no teu post, teño pensado plantarme en Ponteareas o ano que vén! (o sitio, a hora, e quen paga as cervexas xa o concretaremos);-)
GústameGústame
Bicos de glicinia, alegres de saber que estás ben. Alegres de que escolleras unha mirada miña para ilustrar esta entrada túa, tan alegre para ti e tan alegre para todos nós.
GústameGústame
que ben cheiran as glicinias!
GústameGústame
Gosta-me a zona da rúa rubine :D mas nunca a imaginara como ti a descreves neste post. Assí aínda me gosta mais.
Um saúdo!
GústameGústame
Alédome de que digas adeus a unha bata branca que se despediu cun ” é benigno “.
Carpe diem.
GústameGústame
Ves! Parece que todo o que ven agora poden ser ledicias. Noraboa polo premio da fin de semana. Xa contarás como fixeches…
Que envexa… A disfrutar
GústameGústame
jaja, ¿cómo que cómo fixen??? pedir un número para entrar no sorteo no blog de Sempre en Galicia! (mais ainda non sei cómo e cando se pode -e podo eu- disfrutar da finde -teño xa artellados plans para os findes máis estratéxicos!-)
GústameGústame
Todos os comentarios deste post me fixeron sentir agradecida,
miro os vosos nicks á beira das vosas palabras e nótome sorrindo. Grazas, de verdade, por alegrarvos conmigo.
:D
:D
:D
GústameGústame
Diso se trata, non si? De botar a man da maneira que se pode, alí onde cómpre, aínda que ás veces só sexa cunha man de letras!
Biquiños.
GústameGústame
• Mis dos wisterias (glicinias) están a salvo del ruido de los coches y sólo piensan en algún grilllo que las arrulle.
• bicos
CR & LMA
________________________________
•
GústameGústame
¿Qué ha pasado Zeltia? Como sabes he estado en un mini-viaje y he vuelto algo despistado. No me he leído todas las entradas pendientes, pero por la última y los comentarios, algo ha ocurrido. A ver si me armo de paciencia y me pongo al día. De todas formas, me alegra que eso no haya sido nada. Nos gusta tenerte por aquí.
Besos desde Brno.
GústameGústame
Nada, nata, todo bien, Isidro. Te escribo un dia de éstos, y ya te cuento.:D
GústameGústame
“É benigno”, hai palabras que che endulzan a vida, que abren novas portas, que soan como unha música engaiolante.
Alégrome de que todo fora ben. Biquiños.
GústameGústame