Abrin o periódico e alí estaba o seu nome, na sección de esquelas. Sentín un arreguizo. Ese nome sempre precedera ao meu cando pasaban lista na clase.
Arquivo da categoría: lentes de contacto coa sua propia néboa
O meu filtro: realidade ou ficción?
Imaxe
co ollo azul
miro o espectáculo
ao que nada me une.
só observo
co meu ollo azul.
A tía Dolores en Agosto 2012
Imaxe
dous metros por debaixo
Sentar na tumba.
Cavar dous metros de melancolía
Aferrarse a unha flexíbel oca longuísima canavela*
(*)
caña 
reed
a cita é de “Nisto consiste o home”, Manuel Rivas
Imaxe
o día da colleita
Gústame soñar que unha mañá de outubro abrirei a porta e todo o chan do xardín será unha enorme alfombra de crocus. Alguén me amará tanto que, sen eu saber, prantará centos de bulbos. Criaranse en segredo durante meses debaixo da herba verde e, un día, agromarán todos xuntos para me marabillar.
Chorarei tanto, tanto.
Imaxe
to be continued
Chegou por sorpresa esa estraña emoción que roe.
Tratei de ignorala, como aos ácaros da miña almofada, e apaguei a luz. Durmin querendo abrazar o meu pobrecito cuerpo, que non é razonable senon delirante.
Pero as arañas, a tecer.
Imaxe
vértice xeodésico
Unha noite de verán vin a lúa chea a cabalo do Picosacro. Entroume morriña de que-sei-eu e esa nostalxia que lle entra á xente que vai por aí mirando os picos dos montes que apuntan á lúa.
