miro o espectáculo
ao que nada me une.
só observo
co meu ollo azul.
A tía Dolores en Agosto 2012
Imaxe
Arquivo da categoría: lentes de contacto coa sua propia néboa
O meu filtro: realidade ou ficción?
Imaxe
dous metros por debaixo
Sentar na tumba.
Cavar dous metros de melancolía
Aferrarse a unha flexíbel oca longuísima canavela*
(*)
caña 
reed
a cita é de “Nisto consiste o home”, Manuel Rivas
Imaxe
o día da colleita
Gústame soñar que unha mañá de outubro abrirei a porta e todo o chan do xardín será unha enorme alfombra de crocus. Alguén me amará tanto que, sen eu saber, prantará centos de bulbos. Criaranse en segredo durante meses debaixo da herba verde e, un día, agromarán todos xuntos para me marabillar.
Chorarei tanto, tanto.
Imaxe
to be continued
Chegou por sorpresa esa estraña emoción que roe.
Tratei de ignorala, como aos ácaros da miña almofada, e apaguei a luz. Durmin querendo abrazar o meu pobrecito cuerpo, que non é razonable senon delirante.
Pero as arañas, a tecer.
Imaxe
vértice xeodésico
Unha noite de verán vin a lúa chea a cabalo do Picosacro. Entroume morriña de que-sei-eu e esa nostalxia que lle entra á xente que vai por aí mirando os picos dos montes que apuntan á lúa.
black and blue
Black and Blue (Louis Armstrong)
http://www.fileden.com/files/2012/5/19/3306295/Black%20and%20blue%20-%20louis%20armstrong%20Album%20-%20SATCH%20PLAYS%20FATS.mp3″
“Old empty bed… springs hard as lead
Feel like ol’ Ned… wished I was dead
What did I do… to be so black and blue”
A pel que habitamos, a barreira que nos delimita. O tacto é o único xeito de atravesala.
Algunhas peles abren os seus poros polas noites, como esas flores que emiten aromas intensos para atraer os insectos nocturnos.
