A morte deixounos expostos aos meus ollos con toda a súa delicadeza e fermosura. Observeinos co corazón encollido, tan pequenos, as manciñas perfectas, o pelo tan suave…
Foi un erro pola súa parte facer un niño no meu armario. Deixar excrementos dentro das miñas tazas de te.
Arquivo da categoría: fago fotos
fago fotos
co ollo azul
miro o espectáculo
ao que nada me une.
só observo
co meu ollo azul.
A tía Dolores en Agosto 2012
crisantemos non
Heiche traer unha manda de breixo, ou un brazado de trigo (con papoulas). Os crisantemos non combinan ben co vestido branco que levabas de nena na procesión do Corpus. Nin co estampado que estreaches na festa, cando veu a Banda de Merza e bailaches no atrio, sobre o granito das lousas.
Ti non precisas crisantemos. A ti vanche medrando, polas rendixiñas da lousa, prímulas silvestres e nomeolvides.
onírico_2
Saían nel os vellos trastos de pintar e a fotografía imposible e a ponte que sempre parte e me guinda ao baleiro.
Sangrábanme os dentes.
dous metros por debaixo
o día da colleita
Gústame soñar que unha mañá de outubro abrirei a porta e todo o chan do xardín será unha enorme alfombra de crocus. Alguén me amará tanto que, sen eu saber, prantará centos de bulbos. Criaranse en segredo durante meses debaixo da herba verde e, un día, agromarán todos xuntos para me marabillar.
Chorarei tanto, tanto.