Pide un desexo Make a wish Faire un voeu Esprimere un desiderio Faça um desejo Ein Wunsch Pide un deseo

Foto de Marisa L.V. no Flickr

Pide un desexo, din cando che cae unha pestana. Pide un desexo, mentres sopras as velas do cumple. Pide un desexo, ao ver unha estrela fugaz. Pide un desexo, se tiras unha moeda na fonte…
Hai desexos que eu pido directamente a quen mos pode cumprir [e sin pechar os ollos]. Pregúntome se pedir algo que se desexa vivir non nos convirte en indixentes da vida.

30 opinións sobre “Pide un desexo Make a wish Faire un voeu Esprimere un desiderio Faça um desejo Ein Wunsch Pide un deseo

  1. ¡ostras lo he entendido casi todo en gallego! ¡hay que ver lo que progreso! yo también pido deseos pero sin desear que se cumplan, porque si se cumple el deseo que tanto anhelo no quiero pensar en las consecuencias….miedo me da si se cumple…así que no lo pido por si las moscas

    Gústame

  2. Non creo que o acto de pedir nos rebaixe a dignidade
    [e para que tanta dignidade, por outra parte?]
    Cantas veces me ten faltado a min o valor para pedir o que desexaba…!
    Cantas veces renunciei ao desexo para manter a dichosa dignidade!
    [Roubaremos un coche, poñeremos unha fermosa canción e perderémonos na neve]

    Gústame

  3. “Pides mais cas monxas”, dicíame a finada da miña abuela.
    Agora cóstame moito pedir, de feito penso que é moito mais doado dar, ofrecer, verdade?

    Fas ben, penso que é de saude mental expresar os desexos (claro que tamén é de saude mental dicir que non no caso de que non apeteza…)

    Gústame

  4. eu non penso que pedir sexa perder dignidade, a mín paréceme todo o contrario, paréceme valentía… ter a valentía de pedir algo e someterse á proba de que che poidan decir que non, arriesgarse a perder, eso sí que me parece ben… quedarse coas cousas que pretendemos dentro non é nada bó e as mais das veces quédansenos dentro apodrecendo.

    biquiños e pide canto queiras que xa sabes como se dí: contra o vicio de pedir está a virtude de non dar.

    Gústame

  5. Tienes toda la razón, los deseos se tienen que pedir y expresar con sinceridad aunque a muchas personas no les gusta la sinceridad y la claridad de las demandas.

    Te deseo un feliz día :)

    Abrazo e saúdo afectuoso!

    Gústame

  6. Raúl jaja hay que ser prácticos: mejor pedir deseos posibles que ir por ahí frotando lámparas, no? .-
    Ana compre ter tino cos desexos, é certo, poden realizarse…
    Vermella Sempre é bo pedir,o peor é para quen non da nada non teño nada que engadir…
    Kaplan temos corazón para desexar e conceder gústame iso, as dúas cousas ao mesmo nivel.
    Semilla si se cumple el deseo que tanto anhelo no quiero pensar en las consecuencias es que en tu caso hay deseos que matan ;-) (y hay deseos que mola que estén ahí para no gastarlos, como tu g—-)
    Dilaida por pedir que non quede si, sí, iso se dí de vello…
    susana moo penso que é moito mais doado dar, ofrecer, verdade? cando algo se da de boa gana é o mais satisfactorio do mundo… (e se non, que?)
    caravaggio [e para que tanta dignidade, por outra parte?] (mesmo sin neve)
    aldabrater a valentía de pedir algo e someterse á proba de que che poidan decir que non Pois sí, mesmo sabendo nadar, tirarse á piscina sin saber se hai auga, é asumir riscos… non sei se iso é ser valiente ou descerebrado! :-)
    Chousa, moito erudito da biblia hai por aquí… ;-) ¿tí sigues coa chousa das citas?, aí che vai unha:
    “Moitas veces as cousas non se lle dan a quen as merece máis, senon ao que sabe pedilas con insistencia.” Arthur Schopenhauer (1788-1860) Filósofo alemán. [e este anónimo que vin que me gustou: “No hay mujer que no lo de, sino hombre que no lo sepa pedir”. (Tamén se lle poderá dar a volta?)]
    Xan podese perder a maxia do que nos ofrecen sen pedilo (se o ofreceran sin pedilo xa non se pediría; pero hai desexos que non se adiviñarían nin sendo aramís fuster). con todo comparto o teu comentario.-
    antonioa muchas personas no les gusta la sinceridad y la claridad de las demandas. que sentencia tan cierta te ha quedado!

    Gústame

  7. Pra min o problema do desexo é desexar que quen che pode conceder o desexo saiba o que desexas sen ti pedilo. Parece un trabalinguas! Cantas veces quixen que me concedesen cousas (non materiais) sen pedilas, porque en boa medida pra min pedilas era minguar a súa calidade, a súa sinceridade no conceder… En fin, creo que eu era ben transparente, e pedín abondo, pero quedei co desexo metido dentro, retorto e puxante… e con necesidade de terapia ;-)

    Gústame

  8. Bos días amicus:
    He aquí uno de tantos tópicos de los que se nutren las supersticiones; pensar que algo se pueda cumplir con sólo eso me produce una sensación vaga de que muchas personas aún siguen creyendo en los dioses y en lo divino. Del pensamiento al “hecho” hay un gran trecho y su resultado suele ser nulo. Sólo se cumplen vaguedades, aquellas que no transcienden y en las que el “que las pide2 YA TIENE UN PORCENTAJE DE aproximación superior cercano al cien por cien . No creo en esas “vagas experanzas” ya que muchas veces la premisa es falsa en su esencia…(las estrellas fugaces no son estrellas, aunque sí fugaces, tanto cómo lo que se desea; las fuentes de los deseos anteriormente fueron otras cosas o están secas; las velas de los cumpleaños se deshacen y consumen , cuando no son parte de un anterior cumpleaños y por lo tanto ya carecen de “fuerza” para un nuevo intento deseoso… y así sucesivamente. Si la premisa es falsa (cómo los Dioses, todo cuánto se o pueda argumentar sobre Ellos siempre será verdadero y sin posibilidad de ser contrariado con otros argumentos en contra ya que nada demuestra su existencia). con los deseos pasa lo mismo, sólo se desea….y nos olvidamos si se cumplen o no; incluso olvidamos en qué momento los pedimos y por eso no recordamos ni la petición , ni el momento, ni el lugar ; consecuencia : el deseo se desvanece pues su base es supersticiosa….
    deica logo amicus…longa aperta, saudos en anacos e bicos circulais o redor dunha xarra de viño quente con sucre pra tí Zeltia….e logo pide un desexo.

    Gústame

  9. Eu xa non pido desexos. En ningures. A estas alturas prefiro ir vendo o que podo acadar a forza de insistir, traballando. Non hai outro camiño. Soñar está ben, pero sei que ou se teñen os pés na terra e se loita, ou ninguén regala nada. Nin Fortuna. Porque Fortuna soamente dá cando sinte que se merece o dado.

    Biquiños.

    Gústame

  10. “sustituíndo o desexo polo exilio
    iniciei a viaxe sen retorno
    deixándome levar sen resistencia
    ó fondo dunha interna
    aniquilación chea de nostalxia”
    [Lois P.]

    Gústame

  11. Aisss, déchesme onde me doe…
    A min cóstame moitísimo pedir… Se cadra é como tí dis, porque teño medo de converterme en indixente da vida…
    Nunca fun de traballar en equipo. Gústame pensar que podo acadar o que queira eu soa, por min mesma… Pero ninguén pode…
    Gústame pensar que os que me queren vanme dar o que preciso sen pedilo sequera. Que pedir é egoísta, e que teño que ser eu quen dea para acadar satisfacción, que a cousa funciona coma un círculo vicioso: ti das, ti recibes…. E non sempre é así. Certo que non. ¿E será entón que non nos queren, que non nos prestan suficiente atención para saber que precisamos axuda e non podemos rebaixarnos a pedila….???
    Eso é moito da miña nai… Así crecín pensando que era o correcto: non queixarse, non pedir… actuar!
    Boeno. Nos sei se me fun un pouco do tema… Sí…¿non? jajaja

    E que pedir axuda parece que é admitir que o traballo é teu…. ¿Non se trataba de compartir a responsabilidade? ¿Entón por qué temos que levar o traballo de pedir???

    Mulleres que non dan?? Homes que non saben pedir??
    Mentres non che rouben… todo vai ben…

    Bicos Zeltia.
    Perdón pola verborrea.

    Gústame

  12. Xa vin que Alex tamén foi polo meu camiño….

    En canto a pestanas e estrelas fugaces…. Claro que sí. Todo é certo. Ata as veliñas apagadas teñen o seu poder. Así que cuidadín cos desexos.
    Pedir un desexo é unha cousa moi difícil… moito. E ten moito perigo. Hai que pensalo moi ben, porque pode saír o tiro pola culata…

    Gústame

  13. Pide un deseo, Zeltia, y cien, si es lo que quieres, porque ni estrellas fugaces ni pestañas caídas…hay que ir a la fuente de lo que queramos. La magia es otra cosa.

    Un biquiño

    Gústame

  14. Bos días a :
    Toda esperanza basada en tan debil argumento se desmorona con la misma facilidad en la poca consistencia que representa en tanto en cuanto carece de contenido material.
    A mi me recuerdan esos muchos mensajes de texto telefónico que reclaman por parte del que los crea que deben ser reenviados para evitar una serie de circunstancias de mala suerte (curioso que nunca sea de buena suerte) que le acarrearía al que corta la cadena que su autor (malidicente, casi siempre o siempre) pretende. De la misma forma ocurre con “post” y correos de y en internet.
    El peor asunto de esto es que su creador (suele ser avariciosa/o,etc) no dice que su motivo sea económico, qué lo es ,y basa su posibilidad de extenderlo (incluso un virus) en la capacidad de superstición que forma parte de la vida de muchas personas; como , además, el reenvío es algo que se hace con poco esfuerzo suele ser suficiente para que éste se propague con facilidad. Y ya tenemos el origen y la semilla de tanta superchería actual que utiliza los nuevos mecanismos de la ciencia para crear novísimas “ansiedades” causadas por nuevas expecialidades en dónde pedir “deseos” . Nuevas formas que no ocultan la puerilidad que se oculta (nuestros miedos y debilidades propios de la incapacidad cultural del medio en el que vivimos, nos rodea o de nosostros mismos) en el entorno que nos rodea al no haber sido capaces de desprendernos de tanta superstición , engaño “nacional” o internacional, o de cualquier otro tipo de timo que en su origen siempre conlleva un interés económico o represor, incluso encuvierto y cargado de regalos que lo desvirtuan para parecer y ser apetecible y necesario para vivir. Tan lejos está de la realidad pedir deseos en esas y otras muchas circunstancias infantiles, o no tan infantiles , que ante la euforia del momento las personas se dejan llevar de ese detalle tan efímero e improductivo que me recuerda esos instantes en que éramos pequeños y ante un examen del que no teníamos ni idea , aún éramos capaces de INVENTARNOS juegos “muy serios” en los que si encestábamos un papel en determinado lugar nos llevaría al aprobado (relativo) ;si fallábamos nos decíamos para nosotros que ese intento no valía y prodríamos repetir. EL máximo de intentos solían ser de 3 , si fallábamos había que estudiar más o simplemente estudiar. Esto , desgraciadamente, sigue ocurriendo en personas que se apoyan (muchísimas y de todo tipo social, cultural,etc) en amuletos, iconos, imágenes,caracteres,letras,esculturas, ideas ,que creyendo transcienden más allá de los límites de su intelecto y que sirven para su interés( el cual luego extenderá a otros dentro de su círculo de influencia).
    Un lastre humano que arrastramos desde que el ser humano se hizo bípedo y que tan difícil es de erradicar esa idea que lo conduce a esos momentos de hilaridad dónde se aprovecha para meter en la cabeza de los niños y de las personas, en general, mentiras tan absurdas y obtusas que nos traerán “suerte” o años de “ocio y riqueza”.
    Cuándo alguien pasa una prueba , y , más con muy buena nota, siempre habrá alguien que diga: .- Qué suerte.
    El esforzado opositor resolverá la estúpida expresión con un . .- Al saber y al esfuerzo le llaman suerte.
    Cuándo Moztezuma, según los códices, observó el cometa su oráculo le presagió un fin próximo de su caciquismo. Era una “estrella semifugaz”; alguien puede creer el comentario de su asesor-sacerdotal-astrónomo(logo) diciéndole :.- Pide un deseo, pide un deseo!, ahora!…pide un deseo…Parece que le debió salir mal o no lo pidió. ¿Estaba ya en crisis su reinado y cualquier circunstancia lo derrotaría por débil qué fuera y ajena?. Independientemente del cometa, del deseo o no el caso es que la historia siguió el rumbo que conocemos, pero que hubiera sido otro , producido por otros . como por los que lo hicieron. Simple.
    Deica logo amicus…

    Gústame

  15. Con una buena fuiste a dar….es que verás, desde que me di cuenta que la gente no me lee el pensamiento, no me ha quedado otra que la de decir lo que pienso y trabajar para merecerme lo que pido.
    Me gustan las cosas claras y me gusta hacer feliz a los que tengo a mi alrededor, así que cuanta más información tenga , más acertados serán mis actos.
    De pestañas , velas…etc, también las uso pero para cosas abstractas y siempre pido lo mismo amor y salud para la gente que tengo cerca o no tan cerca.

    ¿Has probado alguna vez con las mariquitas? se piden tantos deseos como lunares negros tiene sus alas ;)

    Preciosa entrada, de verdad.

    Besote bombón ;)

    Gústame

  16. Alex Ghalpón pra min pedilas era minguar a súa calidade, a súa sinceridade no conceder
    Pitima Gústame pensar que os que me queren vanme dar o que preciso sen pedilo sequera
    Vós as dúas expresades unha cousa moi semellante á que eu pensei durante moitos anos: que as persoas que me queren de verdade deberían saber o que preciso, o que desexo, sin ter que dicilo. Qu se o expresaba xa lle quitaba mérito ó asunto.
    Pois no meu caso foi un erro moi grande; creo que só logrei insatisfacción pola miña parte e frustración por parte das persoas que me querían. Hai cousas obvias, por suposto que non fai falla dicir, pero hai detalliños e cousas tan da nosa maneira de ser que para os que nos queren, [que teñen outra cabeza e outra personalidade diferente] é imposible adiviñar.
    É como penso eu dun tempo para aquí: tamén nos gusta que nos pidan [a mín ás veces faime feliz]. Poñer a traballar a xenerosidade no pedir, estando disposto a dar.

    Como di Milu hai que ir a la fuente de las cosas

    Beato Darzádegos A pesar de la redacción complicada comprendí tu idea. No soy supersticiosa, si menciono todas esas formas de pedir deseos es, precisamente, para recalcar que andamos pidiendo deseos a través de amuletos, de los hados, de la suerte y en cambio, nos retraemos de pedir deseos realizables a quienes tienen en su mano el hacerlos posibles; como si aque´llos fuese natural pedirlos y en cambio éstos no.

    Creo que es lo mismo que piensa Tonet desde que me di cuenta que la gente no me lee el pensamiento, no me ha quedado otra que la de decir lo que pienso y trabajar para merecerme lo que pido.
    Me gustan las cosas claras y me gusta hacer feliz a los que tengo a mi alrededor, así que cuanta más información tenga , más acertados serán mis actos.
    Yo al menos, suscribo estas palabras.

    En cualquier caso, si el desear sirve para algo, os deseo muchos años para disfrutar la cara linda de la vida.

    Gústame

  17. Es el momento que precede al sueño caer con el destello que tienes en el fondo del agua
    Como un pequeño bálsamo como un juego para sentirse menos solo (el hilo siempre llega al fondo de esa luz estés donde estés: A tirar monedas!)

    Gústame

Deixar un comentario