Porque el presente… rastrojo del penúltimo verano triste y azul.
Maldito blues.
*as bolboretas para un tal marra, a quen lle gustan os bichos.
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
Fermoso. Estreado. (Que non, non son horas….)
Papilio machaon, Mantis religiosa e Inachis io, por orde de aparición. Tamén recoñezo aos dous perigosos bichos que cantan Sabat y Serrina.(das bolboretas, xa che contarei das extrañas sincronias) As cinco e vintedous!!! vou durmir. Doces soños.
GústameGústame
hoxe souben máis polo miudo da estranha sincronía da bolboreta… quizá non tan rara… quizá si. Coas meigas nunca se sabe…
GústameGústame
serrat cantando un blues? toma! me encanta el uso de imágenes, es un videoclip perfecto, profesional, en toda regla. eres muuuy buena!
GústameGústame
as volvoretiñas, o teu can adoptivo (penso eu), os xeranios, as “claudias japonesas”, así lle chamábamos as bolsas de auga, de feito tiñamos un árbol que frutaba moito…
todas as imaxes son unha ledicia…
voulle pasar o enlace a un blogueiro de salamanca que é moi fan de sabina e serrat, seguro que lle ha de gustar tanto como a mín.
biquiños,.
GústameGústame
grazas! ogallá que o disfrute. E sí, o can que sae durmindo é o que me adoptou. O outro que se asusta coa bolboreta é unha noiva que lle saliu e quedouse uns días por alí.
:-)
GústameGústame
Non está nada mal un verán que é capaz de encher un álbum así. A música perfecta. Que morriña!
GústameGústame
Pois non me semella un verán triste e azul senón fermoso e feliz e digno de lembrar.
Despóis sumando os sitios e as actividades semella que foi completiño.
GústameGústame
tes razón que as imaxes están cheas de cor e case todas foron feitas en días de ledicia. Os días azuis quedan na sombra.
GústameGústame
A min tamén me parece un vídeo ben completo!
Perfecta combinación de imaxes e moi bo ritmo.
Un traballo excepcional e un verán para recordar, Zeltia;-)
Tantos detalles que obrigan a review… :-)
GústameGústame
Pois sí. Lembrar os días lindos, que os houbo. Moi lindos. Outros dos que se amorean sen deixar lembranzas. E algúns que un preferiría esquecer.
GústameGústame
Muy buena inversión en el banco de los recuerdos aunque los humanos tendemos a recordar muchas veces las cosas que no fueron.
Una delicia de vídeo!
Abrazo e saúdo afectuoso!
GústameGústame
las cosas que no fueron, Antonio, si.
GústameGústame
Sempre nos traes boas imaxes… e que dicir da música.
Bicos.
GústameGústame
· Un buen trabajo de montaje, aunque el sonido… Pero un blues siempre será un blues. Me gusta el final.
· bicos de Silleda
CR· & ·LMA
________________________________
·
GústameGústame
:-) parece que no te gusta mucho la música de fondo que elegí para las imágenes de mi verano. Admito que las voces de estos dos no están en su mejor momento, pero como tú dices, un blues siempre es un blues… y en este, aparte de que va a unido a un día que no quiero olvidar, la letra, ay la letra.
GústameGústame
Acabo de flipar porque a primeira persoa que sae falando é unha muller que forma parte do club de lectura de Ribeira. O conxunto, moi lindo, pero o flipe máis.
GústameGústame
Si, efectivamente, esa muller é Nela.
Ela traballou -e está a traballar- moito na Plataforma pola defensa de Corcoesto, en contra da mina de ouro (non todo é brillo no ouro)
déixoche un enlace onde vén o manifesto, por se queres deixar o teu apoio, como tantas outras persoas.
pero por riba de ser unha grande loitadora, é unha persoa marabillosa e síntome afortunada de contarme entre as súas amigas.
GústameGústame
Claro que é unha gran persoa e moito me marabilla que forme parte de tantos grupos e accións. É unha gran sorte que haxa persoas así.
GústameGústame
Cómo mola, qué bueno
Me gustan los lugares. Del vídeo no tengo nada que decir, estupendo.
Ises pesegos caídos no chan, tantos.
Isa Toxa fervendo de ledicia e agarimo, fervendo de amizade, de bondade, fervendo
na lagoa, nas rochas, mollando coa sua poalla…
Es boa filmadora, con anacos da ponte, cos ollos meigallos, ca ledicia do son no teu ton
que fai dun almorzo un dos intres mais lembreiros…da miña cachola.
Fun xeito do vento e mirándoo lle dixen: pra min un anaco de touro, unha rodaxa a rumán; ela tomuo unha a prancha…
Lembranzas sempiternae sunt.
Deica
GústameGústame
As lembranzas, BD, fan de nós o que somos.
é divertido mover os veos que esconden os significados.
GústameGústame
Un fermoso vídeo. As imaxes cheas de colorido, as flores, as bolboretas posándose despaciño nelas, a auga deslizándose entre as rochas, o entorno… vai caendo moi ben regado da música.
A ventá penso que xa a vin outra vez, fáiseme coñecida, bueno, máis ben o que está dentro da ventá, a mesa coa flor…
moitos bicos.
GústameGústame
calroq ue sí, mariola, hai outro post cunha foto desa mesa que se ve no videoclip, e coa mesma flor.
GústameGústame
Fantástico vídeo. Cada vez te creces más y escuchar a serrat en un blues…lo más.
Un beso
GústameGústame
Violeta, Raúl, Vakastolas, Violeta; agradecida
GústameGústame
Nada como un blues para enmarcar a melancolía do vivido. Aínda que a nosa memoria selectiva obvia algúns instantes menos alegres, parece que foi un verán fecundo. Como o titulo do libro das memorias de Pablo Neruda ” Confieso que he vivido”, evidencíase nas imaxes, que os instantes enchéronse de vida.
GústameGústame
Non me deixas perdido o blogo. Máis ben ao contrario; dáslle vida. Aínda hoxe me marabillo cos centos ( si, centos ) de comentarios teus que adornan os meus posteos dende hai anos.
GústameGústame