"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
joder… si llega a ser un día gris ya apaga, y vámonos! no? durísimo texto, desesperanzado.
GústameGústame
menos mal que esos momentos lúcidos se olvidan fácilmente emborrachándose de algo (no necesariamente alcohol, aunque, bueno, también)
GústameGústame
Pero mira cando non hai máis remedio tamén nos está permitido soñar rodeados de mesta néboa… e os pretextos, ai se non fose polos pretextos!!! a rutina de moitos de nós está chea de pretextos.
Bicos
GústameGústame
Esquecín dicirche que me encanta esa foto.
GústameGústame
grazas! :-) co programa de edición conseguín que quedara reflexando a atmósfera que eu quería: esa maxia do sol entrando DENTRO, (da casa, de min). Un paréntese de luz na brétema densa (a real e a metafórica).
GústameGústame
Textos con pretextos, cómo los “detextamos”….
Los rayos suaves esconden tímidos intentos para un verano fresco, lleno de tormentas que regarán las ideas…que da la lectura.
Rebicos longos, sonoros nas fazulas.
Deica
d;D´
GústameGústame
Cálidas raioliñas e intensas cores nese teu inside…Si que paga a pena! ;-)
GústameGústame
E mentres haxa pretextos vai pagando a pena. Coincido co comentario anterior, a foto é fermosa. Chámanme a atención as cores… non sei se frías e vivas a un tempo, non sei, pero chámanme a atención. Que haxa moitos pretextos para poder seguir lendo os teus textos. :)
GústameGústame
Cores intensas :-)
Cando hai brétema cómpre coller as poucas raiolas que pode haber…
Bicos.
Antón.
GústameGústame
De tanto simular que merece la pena, acaba mereciéndola…por el hábito a la virtud. :)
GústameGústame
os libros tamén son un pretexto
neses duros mordiscos de realidades
e de preocupacións (a néboa).
biquiños,
GústameGústame
Inside están os trasnos e tamén as fadas. Mira a tartaruguiña, adentro, primeiro patas, logo cabeza, un, dous, tres, construindo o seu espacio secreto, escudo máxico, para saír forte á captura das raiolas.
GústameGústame
Encántame a foto, so por eso xa paga a pena.
GústameGústame
Que fermosa luz entra por esa fiestra… percorreme unha gran sensacion de benestar :)
bquiños
GústameGústame
el sol que nos recarga a tope!
besitos
GústameGústame
Recollo ideas, como a de Estrella, Aldabra, Tríspora…
Achanca, pois eres benvido ao blog cando queiras.
E para todos, grazas por deixar unhas palabras.
GústameGústame
Sempre haberá algo que paque a pena, aínda que coa néboa non se vexa…
Por iso hay que rabuñar no interior para atopar esa luz cálida que nos amosas nesta foto tan fermosa.
bicos.
GústameGústame
A raiola de sol que nos quenta (a casa e o corpo), os libros que enriquecen os miolos, a auga saciadora e dadora de vida, as cores… Seguimos sendo uns privilexiados!! Ánimo!
GústameGústame
Pois eu atopo ese recuncho indoor, con todos eses libros, moi apetecible para matar o tempo, porque as veces compre matalo.
GústameGústame
Demasiada belleza en esa luz para creerme el texto. Sed de libros tienes. Y veo que la operación bikini te la estás tomando en serio(tengo una báscula igual)
Un beso
GústameGústame
Porque ten que saír o sol os días tristes…?. Parece escrito co meu estado de animo e curiosamente bebo a mesma auga.
GústameGústame
Mostras muito de ti con esa foto: os libros, as plantas, auga mineral, unha báscula, etc.
Espero que agora que sae o sol poidas mostrar algo outside e feliz.
GústameGústame
No, no… as apariencias engañan, non son eu quen bebeu toda esa auga e a morea de libros non é miña.
A mirada sí. Fun eu quen espertou nesa hora da mañá… Y allí estaban, como nacidos de nada, esos dos colores primarios, azul, amarillo, azul, azul azul azul
As cores, a luz, entraron polos ollos ata o estómago, ata as vísceras… hai momentos en que o tempo se detén e por uns segundos… un sabe.
corrin buscar a cámara.
GústameGústame