Os abrentes son unha invitación a vivir. Click! [e a lembranza da súa beleza gardada no meu teléfono].
Pero cómo apreixar o latexo de emoción, sentir que a vida empeza?
Hoxe pensei en gardar este e mil amañeceres máis. E voaron grallando sobre min os corvos do futuro inquietante.
Mais aínda así.
Dende a miña fiestra, 27/12/2010
Precioso amanecer con futuros inciertos.
Muchas veces pensamos en el futuro y cuando este llega no es como en un principio pensamos,creo que nos tenemos que centrar en el presente pues el futuro solo existe en nuestra mente.
Espero que disfrutes por mucho tiempo de estos bellos amaneceres.
Abrazo e un saúdo afectuoso!
GústameGústame
oh! glorioso. una bienvenida cielística de tal magnitud te hace sentir vivo, formar parte de un mundo (a pesar de todo) maravilloso.
GústameGústame
os amenceres son coma mimos gratis que se nos dan porque si, vivan!
GústameGústame
Ese amanecer es oro puro pero mejor sería verlo en tu semblante: Tu no finges un comienzo.
GústameGústame
Cada amencer é unha melodía a piques de ser interpretada. E os corvos tamén teñen partitura!
Bicos afinados
GústameGústame
Bécquer dizia que é impossível encerrar a verdadeira poesía na expressom escrita.
GústameGústame
Sabes, Zeltia?. Esos amaneceres pueden componer un trozo de vida y que el futuro sea incierto mientras ese amanecer esté delante de ti día tras día. los cuervos vienen pero se van, los amaneceres, no.
Un beso
GústameGústame
Es consecuencia , es causa efecto ?. El cielo es belleza en potencia cuando atardece en acto. O era al revés?.
Para ver estos así es necesario ser contingente; breves saludos y feliz venidero docenario.
GústameGústame
Fermoso abrente. É outra das ventaxas de vivir á beira do mar.
GústameGústame
O futuro é incerto, sí, pero sempre amañece. Ben por ti que podes disfrutalo, retratalo e compartilo con nos.
Precioso ese ceo que tantas veces vin despertar e que agora extraño.
Bicos
GústameGústame
Por certo, tes unha fermosa mirada
GústameGústame
Son fermosos os amañeceres na costa, pero no interior, entre os montes do macizo central nos que eu me atopo, tamén nos sorprende cada día coa sua fermosura.
Saúdos.
GústameGústame
Pensar tanto no futuro impídenos vivir plenamente o presente.
GústameGústame
¡Vaia foto bonita! Sempre me maravillan esas cores tan laranxas e vermellas e lilas… é unha pasada.
Os corvos… non penses neles. Biquiños,
GústameGústame
Cóntoche resumido sobre Inquietud en el Paraíso, de Oscar Esquivias pero si queres leer toda a noticia pincha no link.
En el blog La Acequia de Pedro Ojeda, el coordinador de la lectura de El Quijote, se convoca nueva lectura, la trilogía de Esquivias. Y una vez consultado con Pedro, mi aportación a la lectura consistirá en un Diccionario de palabras que desconozco o no recuerdo y post sobre referencias o alusiones a personas o hechos que desconozco, como el caso de Friné. Son entradas que tanto pueden interesar a los lectores de la trilogía como a cualquiera porque son culturilla general. A mí me encanta buscar información y resumir y preparar una entrada lo más amena posible (es lo que intento). Por eso pongo el nº de la página del libro y la cita.
En fin, mis cosillas.
El día 20 de enero tenemos que tener el libro terminado de leer. La verdad es que este primero está resultándome muy muy entretenido. Me está gustando mucho leer aunque lo hago lentamente por las notas que voy tomando.
https://sites.google.com/site/trilogiadantescadeesquivias/
biquiños paradisíacos.
GústameGústame
pois moitas grazas pola explicación, Esther. tes detalliños, sempre
GústameGústame
Cada un diferente, como as gotiñas de auga. Os espertares ofrécennos a posibilidade de un día máis, que non é pouco. Que teñas un ano bonito, cheiño de amaneceres fotografíados nas tús retinas.
GústameGústame
· El amanecer es un estado del alma
· El abanico de amaneceres es infinito
· Bicos y amaneceres
CR & LMA
________________________________
·
GústameGústame
Todos los amaneceres guardan esa halo de esperanza y pequeña confianza de que ocurra algo que nos beneficie y sea bueno. Esto es lo que me llevo de este post: el ánimo y la ilusión por el nuevo año.
La fotografía es muy expresiva y tus vistas, maravillosas.
Que en el nuevo año algunos de tus deseos se cumplan, al menos aquellos que te hacen muy ilusión.
Un abrazo.
GústameGústame
“Cada amencer é unha melodía a piques de ser interpretada”. Retomo as sabias palabras de Chousa, cas que concordo: de nós depende a interpretación; claro que, querida zeltia, hai días nos que por moito entusiasmo que lle botemos, a partitura vírase dramática:-( Neses casos, convén ir “piano piano…”. Xa sabes o dito: “‘Piano, piano si va lontano”.
Zeltia, que no vindeiro ano teñas moitos abrentes con vistas tan marabillosas coma esta:-)))
[E vásnolo contar, non si?]
GústameGústame
non vos librades! ;-)
GústameGústame
Por estos lares como amanece por el mar son distintos, los atardeceres de los días de poniente son tan bonitos como este, yo suelo fotografiarlos porque me fascinan…
GústameGústame
“La belleza está en el ojo de quien mira…”
Y tú, ves cosas muy lindas.
Cero malos pensamientos
GústameGústame
Os amenceres son fermosos, probablemente máis que os solpores, porque diante deles se abren todas as posibilidades do día que comeza.
Gústame pensar que cando vemos un amencer estamos vendo exactamente o mesmo que viron os ollos dos que nos precederon neste planeta, durante miles e miles de anos, e que a sorpresa é a mesma que eles sentiron antes.
Feliz 2011
GústameGústame
Estiveches moi acertada no teu comentario, efectivamente necesitaba mudar un pouco, pero no fondo sigo sendo a mesma e admais gústame.
Saúdos.
GústameGústame
Estiven lendo agora os comentarios un por un, coa idea de deixar unha resposta, pero ¿vedes que comentarios tan bonitos?
que vou dicir a todo iso?
só as grazas, repetitiva eu.
dar a benvida a Xoaniña, na súa nova identidade, e resaltar que o comentario de Varón de Varonceli ambas con “v”, non ten prezo
(serás alguén que coñezo?) ou alguén que escapou dun antiguo manicomio? en calquera caso, benvido tamén.
GústameGústame
Pingback: camarón que se duerme amanece en el mercado [1001 amañeceres, II] « fálasme a min?
Nunca sabemos si tenemos por delante 1000 amaneceres o uno sólo; lo considero una suerte, aunque a veces oigamos a los cuervos sin que en realidad vengan a por nosotros.
Besicos
GústameGústame
Pingback: a hora do regreso [1001 amañeceres, III] « fálasme a min?
Fermoso amencer do un de xaneiro e fermoso é como o describes.
GústameGústame
Gústame a vista que hai dende a túa xanela
Que o ceo siga lucindo así todo o ano
Bicos
GústameGústame
Pingback: o eclipse eclipsado [1001 amañeceres IV e V] « fálasme a min?
Despois de ver as fotos dos menceres -e tendo en conta que eu a esas horas só son capaz de vixiar as miñas legañas- non me queda outra que tirar a toallla con carácter definitivo. Confésome unha ameba diante dunha volvoreta.
GústameGústame
Lembro que cando vivía na Coruña non era fácil observas os fenómenos atmosféricos porque sempre (ou casi) estaba nublado. Agora que vivo no sur e o ceo está despexado, resulta que as cousas interesantes só pasan no ceo do hemisferio norte. Menos mal que nos queda Internet!
Bicos
Precioso o amañecer donte
GústameGústame
Son bonitos os amenceres sí, moi bonitos. Pero acostumo ter tanto soño que non os desfruto tanto como os solpores, eses sí! Porque marcan un comenzo tamén, o comenzo da noite.
Sorte cos teu 1001 amenceres, espero estar contigo disfrutándoos.
Bicos e bo ano, baby, veremos que sorpresas nos trae!
GústameGústame
O mellor dos amenceres é que aínda quedan moitas horas do día por diante… Pero deberían de ser horas para disfrutar do día, non para preocuparse polo que grallan os corvos! :)
Biquiños madrugadores!
GústameGústame