visios

By Publicado en lentes de contacto coa sua propia néboa Etiquetado 31 Comentarios

En vez de botarme á bebida…

          voume botar á comida!

 

–

–

31 opinións sobre “visios”

    • Falar de depresión paréceme algo forte. a depresión é unha enfermidade grave.
      Eu diría que ando esta tempada cun estado de ánimo algo decaído, no que algúns días baixa en picado, pero que a meirande parte deles “ímola virando” ;-)

      Gústame

      Resposta

  4. Está entre los buenos y exquisitos placeres… dedicarse un buen plato de comida, sobre todo a esta edad en la que comienzas a apreciar las buenas costumbres.

    Buen fin de semana.

    Gústame

    Resposta

  8. Bueno, el postre y merienda de CHOCOLATE ya sabes donde encontrarlo y sin calorías.

    Espero que no sea muy grave la cosa pero intenta buscar si es posible quien invite al restaurant para no agravar la situación jejeje…

    Me lo tomo a broma,no se sí es el caso..

    Abrazo e saúdo afectuoso!

    Gústame

    Resposta

  10. Pero vaiche ser mellor que collas un prato máis pequeno que o da imaxe; e non esquezas deixar algo de comida para compartir para as pombiñas do parque…
    Unha aperta

    Gústame

    Resposta

  12. Pois pra empezar ca GULA é bo que te chegues a Tui e zampes un bo prato de anGULAs , disas que moita xente cren que son do norde cando son do río Tripes, e deixate de mariconadas e zampa ata reventar , bebe bo viño do condado e logo pega unha carreiriña de can ata a praya da Metralla e zambúlete no Miño. Seica tes tempo logo dun bo viaxe chama nas portas do BULI e que che fagan unha receita deconstruida dos posibels pratos que poderías almorzar ata o fin dos tempos. E a vivir que son dous días, ca felixidad entra po-los ollos e pola boca. E deixémonos de pantasmas dos demais e vivamos coma tolos .

    Gústame

    Resposta

  13. Prezadísima Zeltia, debo confesarlle que asisto con notable turbación á declaración de intencións que nos deixa no seu post. Se dela debe colexirse, como así penso, que abandona vostede o conforto da bebida para caer en brazos da gula, quero expresarlle o meu máis absoluto desacordo.
    Bonum vinum laetificat cor hominis, tal é o legado dos clásicos, e eles ben sabían o que traían entre mans. Non debemos abandonar o calor que nos dan o viño e os licores espirituosos, dona Zeltia, que son quen de elevarnos a dimensións espirituais que normalmente nos están vedadas.
    Non significa esto que teñamos que chegar ao exceso. Os clásicos tamén deixaron unha consigna clara, e a ela debemos aternos: In vino veritas, in vodka vomitas

    Gústame

    Resposta

    • Admirado Caravaggio, agradézolle moito os seus sabios consellos cos que tamén vou facendo un feixiño de citas cultas coas que quedar en bo lugar en calquera reunión de culturetas. Recurrirei á do in vodka vomitas, non o dubide.

      Xa que parece saber aprezar os beneficios do viño, quero compartir con vostede estes versos de Omar Khayyam

      Puesto que ignoras lo que te reserva el mañana,
      esfuérzate por ser feliz hoy.
      Coge un cántaro de vino, siéntate a la luz de la luna y bebe pensando
      en que mañana quizás la luna te busque en vano

      .

      Gústame

      Resposta

  15. non fagas eso, muller porque logo, un día, te arrepintes, e despois non és capaz de sacar de riba de ti eses kilos de maís que colliches mentras te dabas á comida.

    mira ben o que fas!

    biquiños,

    Gústame

    Resposta

  16. Pero no te infles demasiado que luego te arrepentirás, eso si, acompañala de una buena cerveza…
    No se me renuevan las entradas de tu blog, me pone que lo escribiste hace dos meses…¿sabes porqué?
    biquiños

    Gústame

    Resposta

  18. Despois de contestar algúns dos comentarios en particular, vexo que se fai unha lista moi longa, [que gusto da], así que paso directamente a abreviar un pouco dicíndolle ó noso benquerido Chousa que lle agradezo que se preocupe pola salvación da miña alma e xa que me aconsella que non caia no pecado da gula, que mellor que me de á bebida, reconsiderarei seriamente a miña decisión, fruto dunha arroutada,
    Que xa vexo que hai outros consellos, coma o de
    a Nena… , Aldabra e Semilla que van na dirección de que non me poña coma unha vaca;
    se ben Ñoco, Wendy, Milu, Oliva, Albino, Susana e Dilaida anímanme a participar dos dous “visios”… non sei, non sei…

    [Semilla, lo de que te aparezca que no actualizo desde hace dos meses, es porque acabo de publicar un post que tenía en “borradores” con fecha de hace dos meses, y no aparece como ´lo último publicado, si no que queda archivado en el blog donde le corresponde cronológicamente.]

    Gústame

    Resposta

  19. Eso de non cambiarlle a data o post é para pillarnos desprevenidos eh… A ver quén te bota antes de menos…jajaja
    Eu xa estivera por aquí. Fíxoseme raro que non estiveras máis arriba nos recientemente actualizados.

    E non comentei, non. Non podía… Tiña as mans moi ocupadas… ¡no visio!!, no visio da miña nena, que ten que ver coa comida e a bebida, sip… jajaja
    Tamén é un visio para min, tamén. Da unha satisfacción inigualable darlle de mamar o teu bebé.

    Vale, son excusas. Non se me ocorría qué dicir. Ás veces tamén me pasa… jajaja…. ou qué pensabas… jajaja

    Xa sabes, todo con moderación. Cando se abusa de algo é que cómpre poñer orde na cabeza, para ver qué vai mal por aí…
    Se hai que botarse a algo… boeno, non é dos peores visios que hai, pero carrexamos moita culpa con él…. Mellor o sexo. A bebida, tabaco, drogas… case que non.
    En fines, coidate Zeltiña. Adícate o que queiras de forma saudable… Ou non… Eu qué sei!

    Bicos.

    Gústame

    Resposta


    • bueno, Pitima… que ben o pasas dando de mamar. Eu a min iso parece que xa me pasou noutra vida. [Como efectivamente así foi, pero váleme para saber do que falas]

      E iso “de forma saudable”, me parece que non vai poder ser.
      Porque, digo eu: o de ser caótica e desordenada, impulsiva e compulsiva, ten que ver co carácter ou coa pesonalidade?
      (ogallá que sexa cousa do carácter, porque entón poderei botarlle a culpa á xenética)

      a ver,

      algún psicólogo en la sala?

      Gústame

      Resposta

  20. Despois de botarse a comida habera que facerlle unha visita ao endocrino.

    Primeiro usamo-lo diñeiro para mercar comida e logo usamo-lo para pagarlle ao doutor.

    O que verdadeiramente alimenta e o amor. Mais eu como xa no me encontro na situación de vivilo, bótome a comida para logo ter que lamentalo, xa que despois a miña cintura rodease de “michelins” e non das apertas duns brazos agarimosos.

    ¡Que lle vamos facer! A comida é un pracer do que pode pasar a xuventude e unha tentación para os que xa non son tan novos.

    Unha aperta e unha morea de larpeiradas.

    Gústame

    Resposta

    • Chela, ainda que comer gusta a todas as edades, encontrar ese placer na comida creo que sí se da mais cando a xuventude queda atrás. Eu de nova había cousas que non comía nin de coña, e agora encántanme.
      Pero iso de que teñan que sustituir uns michelins os brazos agarimosos que nos rodeen, iso sí que non o quero crer!

      [e o enlace que deixas do teu nome non leva a sitio ningún! Teslle que poñer as tres uves diante!
      http://www.jubiladajubilosa.com/%5D

      Gústame

      Resposta

  22. Pénsao ben.
    Eu xa fixen iso de cambiar a bebida pola comida e agora teño serios problemas coa báscula, que non perdoa.

    Coido que darlle ás dúas cousas, máis comedido, é máis sensato

    Bicos

    Gústame

    Resposta

  23. Como me gusta la expresión “darse a la comida”, la entiendo, y me temo que la comparto, hasta sus últimas consecuencias.
    Después de algunas tardes de invierno pasadas en casa, cuando llega la noche puedo distinguir claramente el camino dejado por mis zapatillas entre el sofá y la nevera. A veces es casi un surco. Pero hay que tener vicios, por lo menos un par confesables y un par de los otros, ¿no te parece?.

    Besicos bulímicos

    Gústame

    Resposta

Deixar un comentario