O sábado flotaba no ar unha doce tristeza. Unha tristeza doce que me enchoupou coma orballo. Todo me conmovía: un xesto, unha palabra. A mañá na biblioteca pasou rápido, languidecendo, somerxida entre os libros. Elixín o Livro das devoracións, que devorei o mesmo sábado. Conducín 100 km. para lelo alá, no eido. Anoitecía cando cheguei. Sobre o felpudo, un paxaro morto.