Hoxe pasei polo sitio onde tivemos que parar aquel día.
Recordei como empezara a caer a chuvia embarrando o po do parabrisas, as gomas dos limpas gastadas. A través da cortina de auga as luces dos outros coches compoñían un abstracto en amarelos e vermellos na escuridade. Eu tan nerviosa, sin ver nada, supoñendo a carretera. E tí dixeches bótate a un lado, xa me ocupo eu.
[ fuches comigo coma un daqueles de o ceo sobre Berlín ].