Deixa que medren as palabras
Neste remexido, unha selección das moitas imaxes que tiña recollidas coa cámara.
Click en Vimeo para velas en maior calidade e tamaño.
Deixa que medren as palabras
Neste remexido, unha selección das moitas imaxes que tiña recollidas coa cámara.
Click en Vimeo para velas en maior calidade e tamaño.
Black and Blue (Louis Armstrong)
http://www.fileden.com/files/2012/5/19/3306295/Black%20and%20blue%20-%20louis%20armstrong%20Album%20-%20SATCH%20PLAYS%20FATS.mp3″
“Old empty bed… springs hard as lead
Feel like ol’ Ned… wished I was dead
What did I do… to be so black and blue”
A pel que habitamos, a barreira que nos delimita. O tacto é o único xeito de atravesala.
Algunhas peles abren os seus poros polas noites, como esas flores que emiten aromas intensos para atraer os insectos nocturnos.
O día que morreu Whitney Houston fixen as miñas primeiras filloas e leveillas á afillada para merendar. Encaixiños de amor, máis bonitos ca os de Camariñas.
Pola estrada, as mimosas. Ponme la mano aquí, Macorina, cantaba na radio Chavela.
A morte, a vida.
(Este videoclip fíxeno como agasallo para Aura, a quen tanto lle gusta ver o mar.)
[youtube:”http://youtu.be/10SjX7KE938″&w=600&h=350%5D
Só me fago a graciosa para distraerme da verdade.
Non pronunciamos palabras como sororidade ou pacto. Pero sabiamos que iso era, buscando a raiola de sol en Ponte Maceira, xantando na taberna de Avilés de Taramancos en Noia, remexendo nos andeis do xamón ibérico no Mercadona.
Unha vez tiven un cravo [recita Estíbaliz Espinosa].
The thrill is gone: a emoción foise, di este blues.
E xunto coa saudable sensación de terse liberado dun influxo, dun encantamento, queda tamén un baleiro: onde estaba a emoción, hai un oco. Para fuxir dese vacío alimento eu as miñas emocións, que non esvaezan -aínda que ás veces manquen-, porque cando se dilúen quédame o corazón frío, o corpo escarchado. E eu quixera estar sempre derretida.
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site