O poema: Xulio L. Valcárcel. Recita: Xosé Fuentes.
Se envellecemos xuntos
e desfago a madeixa dos meus días
ao teu lado
fareime confidente
do teu camiño sen pegadas,
do teu canto e do teu ánimo. Xulio L. Valcárcel
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
Tivestes a miña nena engaiolada mirando de principio a fin… E a min tamén…
Oes Zeltia… esas imaxes roubadas… qué atrevida te estas volvendo! jaja Todo pola arte! jaja.. ¿ou xa eras así?
Quedou precioso. E a voz de falabarato é magnética… Acariña, engaiola, sen importar o que está a dicir… jajaja
Bicos!
GústameGústame
Un dos meus poemas de amor favoritos, que ben! emocionante, nunha palabra! Eu tamén quixera envellecer… ao lado de todos os que quero, na presenza e na lembranza.
GústameGústame
Quedouvos xenial. O poema ( que non coñecía) é unha maravilla. E o rapsoda. E as imaxes. E a música. Non hai pega que porlle: un fermoso canto ao amor de parella heterosexual…. que podemos extrapolar a calquera relación de vida, da vida.
GústameGústame
genial, queda precioso ese poema recitado con tu selección de escenas, me encanta. me gusta también el lavado de cara bloguero, más limpio, más brillante. avanti!
GústameGústame
¡Que fermoso! Gústame, gústame, gústame. Xenial
Bicos
GústameGústame
A voz calma e poética de Xosé Fuentes , as imaxes que se van quedando na retina e o amor que se agocha entre as flores…
preciosa composición .
un bico.
GústameGústame
Fermoso poema e fermosas as imaxes.
Parabéns.
GústameGústame
Me ha gustado tanto… es un regalo que nos ofreces.Amor en cada palabra, en cada tono y en cada imagen. Bellísimo.
GústameGústame
Quedouvos precioso… Creo que non me vou cansar de poñelo unha e outra vez. Parabéns!
GústameGústame
Os dous vellos cos que rematas, con cadanseu bastón, realmente non se apoian nos paus, senón un no outro. Eles son os verdadeiros esteos para o outro, que os bastóns pouco se pousan no chan… E a escolla botánica tamén moi acertada: a árbore do amor (tamén chamada de Xudas…), que florea nesta primavera por fin mollada. Moitas grazas, Zeltia, de novo (grazas ós dous ;-)).
GústameGústame
Moi bo traballo os dous, parabéns! esta sería a finalidade perfecta dunha relación que aínda que pasen os anos seguen enamorados coma o primeiro día, pero…e eso e posible preguntome eu?
Bicos os dous.Con cariño, Mari.
GústameGústame
d:D´
GústameGústame
Envellecer xuntos é ao que aspiramos a maioría.
Que a sorte nos acompañe…
GústameGústame
Envellecer a carón dalguén que nos ama e amamos, sublime aspiración…
Xa veremos…
GústameGústame
Ya tienes la actividad para cuando te jubiles. ¡Eres buena con la cámara! Igual que con la pluma.
GústameGústame
Lo difícil, lo extraño, lo portentoso y yo diría que casi lo inexplicable es conseguirlo pese a todo.
GústameGústame
¡¡que delicia de imaxes e de voz e de música!!
¡¡e de poema!!, non o coñecía.
como che pillen os pillados vas ver… ben, si vas a chirona vou levarte unha tortilla, non te preocupes… je je je.
biquiños,
GústameGústame
Ver e escoitar.
Repetir.
Conforta.
;-)
GústameGústame
Peñalba é tan pequeniño que se facía difícil fotografiar a alguén sin que se dira de conta, de feito encontrámonos con unha muller moi velliña e xa nos adviritu de que por favor non lle fixéramos fotos… por eso decidín facer as fotos do pobo como si estivese valeiro.
pero tés razón, a próxima vez intentarei outras miradas.
biquiños,
GústameGústame
Tamén eu gostei das imaxes, da música escolida e da voz moi ben encaixada na mensaxe do poema. Solo teño unha dúbida: onde carallo é A Coruña?
GústameGústame
Envejecer juntos pero hay que llegar al otoño de los años, antes no sabes que envejeces. Es tan fácil amar una piel joven. Debajo del atlas arrugado de un cuerpo está esa piel de terciopelo. Todo está en la vieja cabeza de aquel corazón joven.
Un beso
GústameGústame
· Si hay que envejecer pues se envejece. Junta a alguien será llevadero, si ese alguien te viene acompañando toda una vida.
· bicos y rosquillas
CR & LMA
________________________________
·
GústameGústame
Me uno a estas palabras…y con rosquillas mejor, más filloas.
Salud y libertad.
GústameGústame
me encanta la nueva cara del blog!
que bonito eso de envejecer juntos!
besitos
GústameGústame
Envellecer xuntos…. Qué difícil me parece hoxe en día. Non sei si é realismo ou pesimismo pero eu xa me conformo con moito menos!! Parabéns pola montaxe, transmitides xenial o poema!!
GústameGústame
¡Envellecer xuntos! Iso si que é sorte, ter morea de anos e máis de amor, de compaña.
Os meus mellores desexos para unha vida nese xeito.
Co meu agarimo.
GústameGústame
impresionante!….,
o texto, o recitado, a música, as imaxes …
Marabilloso!…
moitas grazas
GústameGústame
grazas a tí polo teu entusiasmo e esa mirada xenerosa
GústameGústame
Fantástico! Excelente vídeo e magnífico recitado. En hora boa, non só por este traballo, senón por todo o blog, que procurarei seguir atentamente, pois acabo de descubrilo grazas á indicación do propio Xulio.
Apertas Paz!
GústameGústame
Quedo impresionada porque chegaras aquí da parte de quen cho indicou. Iso, e as túas palabras anímanme moito porque, aínda que facer o que gusta non é sacrificio, sempre agrada que che digan cousas lindas:-)
Grazas por pasarte por un blog tan persoal e íntimo sen outro mérito.
GústameGústame