Moita xente dorme no tren á Coruña, porque ninguén se pasa de estación. Aquí remata a vía.
Luisa Villalta, unha poeta cascarilleira, titulou así un dos seus poemas: Estación, que é como lle chamamos nós, non só ao recinto, se non tamén a todo o barrio [onde vives? na Estación].
Onde nós nunca pasan os trens Só chegan ou parten Por iso tamén somos nós a nosa última estación o noso amor definitivo
Así podemos marchar
no único sentido posíbel
ou esperar o avalo dos viaxeiros
para sentirnos expandidos nas miradas estrañas
que chegan arrastrando as bambolinas do mundo
Onde nós non hai nunca outro destino
que ser un anónimo fin
ou un glorioso comezo
Máis alá
máis alá somente o mar
e a incertidume da luz
o extremo
o abismo
o espello detido en nós
Estás falando comigo? 
se chegas ata aquí agradezo que me digas que lle quitarías ao videoclip, e tamén a parte que che gustou; sigo na teima de aprender (o outro día, alguén, entre viño e viño foi terriblemente sincero pero nin así perdín a gana)
GústameGústame
Bos:
A ver, a ver…me estoy perdiendo algo?
Un nuevo avatar con un difuminado precioso del rostro de alguien a quién conozco?
A ver, a ver…me dejo de poemas y en él me centro?
Qué hay de eso. Es como si alguien quisiera que se redescubriese y todo el mundo supiera como fuese?
A ver, a ver…hay un componente tristón, melancólico y descubridor?
A ver, a ver…
Le pondría música a esa faz, música como ésta:
Me gusta sí, pero es como presagio de algo nuevo?
Breves
Deica
GústameGústame
Non sei que quere dicir que me deixe de cadros (de Lampicka, de Klimt)
e sexa eu, [difuminada, de momento].
Se hai significados non o sei: pode que non sexa máis ca expresión da necesidade dun cambio, como cando precisamos cambiar de color de pelo, ou atrevernos a un novo corte. Aquilo que supón un cambio de look.
[Beato: pouquiño a pouco vasme enternecendo. Sempre atento, tanto tempiño xa prestando atención aos meus mínimos cambios, elaborando interpretacións basadas en vaguedades que deixo ciscadas polo blog…]
grazas pola música deliciosa.
GústameGústame
Estupendo el poema.
Un anónimo fin o un glorioso comienzo.Todo depende,o quizás sea todo lo mismo.
respecto al vídeo no se que decir.Para mi ya está bien.Quizás si me tomo un par de copas logro sincerarme :-)
Abrazo,saúdo afectuosos e bo finde!
GústameGústame
Dicen que los borrachos y los niños son los únicos sinceros.
Lo dudo acerca de los niños :-)
GústameGústame
Bos días amicus:
“TAbsoluto”
“Mrola”
“Frantástico”
“Sensracional”
“Fruera de serrie”
“Grenial”
Y con esto creo que queda todo dicho. ¿O sí?
Breves.
Deica.
GústameGústame
Gústame o videoclip. Xa me gustaría! Mellor có último que colgaches. Orixinal a idea de ir acompañado dun recitado. E crítica construtiva … quixera facela sempre co ánimo de axudarche a lograr videos mellores… pero é que non sei que criticar, porque me gusta como está feito. Parabéns. (O único que retocaría sería o tempo entre estrofa e estrofa no recitado, dintanciaríao menos, pero non sei moi ben, habería que probar, pois se cadra non quedaría ben, eu que sei… así como quedou gústame) Déixasmo usar nas clases? apertas
GústameGústame
tamén eu pensei iso da distancia, alédame que o digas e coincidir.
o video podes utilizalo cando queiras, (está baixo unha licenza Creative Commons) claro que… non sei moi ben para o que che podería servir.
GústameGústame
Para escoitar o recitado do poema de Luisa acompañado de imaxe, e que a rapazada vexa como podemos relacionar a poesía coa realidade e como na realidade hai poesía, que eles poden aprender a ver e a facer… Para activarlles as neuronas, porque a nosa mocidade é boa, pero a sociedade estanola a derramar…
GústameGústame
Que ben! emociona ler iso! sería unha honra grande para min que o levaras á aula!
GústameGústame
producciones pazzeltia presentan…. otro de sus fantásticos vídeos! a mi me ha gustado mucho, quizás le hubiera dado más protagonismo a xdafonte, con más planos narrando, formando parte activa del vídeo, o lo hubiera quitado por completo, vamos, dejando solo esa voz tan estupenda, omnisciente.
GústameGústame
si, adoro escuchar la voz de xdafonte aunque no sea recitando.
que saliese una transparencia fue casual al añadir la pista de la voz (aun no domino el programa de edición), y una vez que salió me apeteció dejarlo… pero ahora que lo dices queda unpoco perdido, o todo o nada, verdad?. gracias.
GústameGústame
Pois o vídeo a min paréceme que está moi ben e o poema gústame moito, é precioso.
Bicos
GústameGústame
gracias dilaida, e se foses da coruña e viviras na estación, inda che ía gustar máis o poema! :-)
GústameGústame
Bueno.. ni punto de comparación con lo anterior. Le quitaste todo lo que sobraba, le has puesto un poco de esa mirada mágica que tienes para ver las cosas que al resto de los mortales nos pasan desapercibidas, y ¡bingo!. La cosa va mejorando… y a toda maquina. Cuanto me alegra.
GústameGústame
…mmmm… non sei eu se crerte! xa veremos cando tomemos outros viños o que dis…!
:-)
GústameGústame
Me hubiera gustado alguna secuencia desde dentro del tren en movimiento desde la ventanilla o que el mismo paisaje corriera veloz, acompañando un momento al estribillo más rápido de la canción. Te pongo un 9
Bicos
GústameGústame
:-) una notaza!
(no sé yo si mi cámara tendría la estabilidad que se necesita para que la imagen no salga temblequeante, ni si podría adaptar el enfoque grabando desde adentro (es una cámara d fotos, no de video, pero no exigiendo cosas específicas de cámara de video, resulan unas imágenes de bastante calidad… lo nunca soñado, lo nunca soñado para mi.
es admirable asistir a los avances ´de la tecnología y en como se va haciendo asequible a todos los públicos, y no solamente a unos privilegiados)
GústameGústame
En Vigo pasa o mesmo, principio ou fin.
Gustei do poema e do videoclip!
GústameGústame
eu pensaba que continuaba a vía cara a Tui!
GústameGústame
No, la vía siempre finalizó en el muro de la estación; en el mismo donde hacíamos escalada. Para continuar hacia Tui regresa, el tren, por Chapela, Redondela, da la vuelta a los Valos (por donde íbamos en velocípedo de carretera con Delio Rodríguez, el Meteoro Galaico y regresar por O Porriño) y se dirige a Guillarei (la ciudad sin ley) para llegar a Tui y cruzar por el Internacional a Valença do Minho hacia Oporto. Algunas veces fuimos en éste, tanto a Oporto con los velocípedos, como hacia Salvaterra para subir A Peneda, a escalar.
A Tui y a Valença o Caminha me perdía con el velocípedo varios días.
Dla.
GústameGústame
Nunca cheguei a Coruña en tren. A Vigo tampouco. E Ourense é unha estación de paso…
Pois eu penso que nisto dos videos progresas adecuadamente. Sigue así.
Biquiños.
GústameGústame
farei deberes para seguir progresando adecuadamente. vindo de tí é un grande piropo, que sei que non és das que se anda con landainas!
:-)
GústameGústame
Te he encontrado guapísima en la foto…guauuu…y si encima haces vídeos estupendos…¿que nos dejas a las demás?….me encantan los trenes, de pequeña decía que nunca montaría porque se podía estrellar, ahora me gustan muchísimo y estoy deseando pillar el AVE…para ir a Madrid y si le veo mejor….bss
GústameGústame
ya hace unas semanas que no me paso por tu blog, estuviste un tiempo sin publicar, verdad? como tu historia es como un culebrón de la tele, cuando haces un parón nos desenganchamos :-)
GústameGústame
pois víno vídeo por segunda vez para fixarme mais…o caso é que xa quedei namorada da primeira imaxen da rapaza movendo o pe o lado da maleta lila… encantoume…
ben, a voz do home e moi fermosa e moi ben modulada… a mín gústame a distribución do poema…
creo que encaixan ben poema, música e imaxes…
a música encantoume, pero todavía lle gustou mais a Congo… pediume que che dixera si me podería decir quén canta?… a verdade e que é unha canción moi pegadiza.
tamén me gusta que poñas a túa imaxe, de feito eu tamén levo tempo pensando en mostrarme tal cal son… sacar o meu disfraz de serea e tentar conservar igual a maxia…
en fin, divagacións.
para mín: “Tú sí que vales”
biquiños,
GústameGústame
Gustoume, Gustáronme as imaxes e tamén a música escollida. Por suposto a voz de falabarato e a poesía tamén.
Ideas? Pois que as imaxes contaran unha historia paralela, é dicir que fora un contiño, un corto. Casi, ná (xa sei). E tamén valoro moito cando sae esa chispiña de humor que te caracteriza.
Bueno, isto cho digo porque o pides, pero tal como está, está ben, moi ben.
GústameGústame
pois sí, susana, casi ná.
de momento deixame cos meus videoclips caseiros:
imaxes, movimento, ritmo, poesía.
pero agradezo moito as suxerencias (as de todos vós)
GústameGústame
y ese corte asimétrico te queda estupendo, oye! :P
GústameGústame
haste acordar de decirme de quén é a música?
biquiños,
GústameGústame
hai deus… en lugar do meu nome saiu a miña data de nacemento… ía decirche que son moi despistada por eso no vín o nome do grupo dá música no vídeoclip pero xa o poideche comprobar por ti misma.
esto de ir cara a cumprir un ano mais… estos sofocos… e esta cabeciña tola…
biquiños e grazas.
GústameGústame
si, si, tí disimula, “saiume a data saiume a data…”, tí o que queres e que te felicitemos todos polo aniversario! :-)))))
non me lembro exactamente do día (cara o Nadal?), pero xa vou ser a primeira en felicitarte!
GústameGústame
Ainda que non o creas, e a terceira vez que intento poñerche un comentario grrrrrrrrrrrr
Non sei que tipo de trasnos andan rondandome hoxe… grrrrrrrr
Dicia que as estacions e todo o relacionado co tren, posue un aire entre melancolico-romantico que a min encantame…
Eu non entendo moito pero o video vexoo ben…
E a ti… a ti vexote moitisimo millor, ¡vamos a comparar!
Biquiños a moreas!!!
:)))
GústameGústame
bueno, molaba ser la dama del abanico! ;-)
[non sabía dos trasnos eses…!]
GústameGústame
Gustei do poema, moito. Dormi-se no tren, ten que ser algo diferente e hai que probalo agora que temos un moi rapidiño que se chega enseguida. Un saúdo (eu quitei rostro e ti colócalo), felicitacións porque a identidade non ten que ser un perigo, digo eu.
GústameGústame
hai xa máis de 6 anos que teño o blog, ao principio non sabía ninguén que o tiña, era un segredo ben gardadiño, pero agora xa hai algunhas persoas do meu entorno que mo coñecen, asi que non ten moito sentido agocharme detrás dun avatar.
con todo está tan difuminado que case non se me ve… (polo menos de lonxe!)
:-)
[xa reparei en que ti non tes a cara descubertiña que tiveches todo este tempo… todos temos razóns, non si?
GústameGústame
Si cuesta sostenerte la mirada en tus ojos de papel porque tanto tiempo enseñándonos sucedanios?
GústameGústame
me gusta esta nueva faceta tuya de los vídeos.Me gustó mucho el corte.
Genial.
Un abrazo muy de verdad.
(Me encanta ver tu cara)
GústameGústame
Gústame os trens, gústame as estacións, gústame o que suxiren, e gústame ó poema de Luis Villalta. Agora casi non conduzo e frecuento o tren, cando viaxo nel inspírame tamén poemas.
Unha aperta.
GústameGústame
unha alegría lerte, Chela, seguir sabendo de ti.
Rubén y Milu: me alegra que os guste verme la cara! :-)
GústameGústame
Pingback: onda nós nunca pasan os trens | fálame a min