Son tan pequenos os días, que non pasa nada. Levo dous en modo aforro de enerxía, inactiva, recuperándome da gripe. Dende a miña realidade non menos ficticia, emocionome coas lealdades e as traicións vivindo horas na mansión inglesa de Downton, onde residen os Grantham e o persoal ao seu servicio. Ambicións, segredos, amores ocultos. Estou tan metida na súa vida, que me sorprendo pensando neles, como se existisen, tan reais, ou mellor, tan pouco reais como eu mesma neste hibernamento, cando nada pasa.
-
Seguir
Seguindo
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Estás falando comigo? 
Pois cando se está en hibernación, o mellor que se pode facer é mergullarse noutras realidades e deixar que o tempo vaia esmorecendo entre anécdotas e historias alleas…
Tamén, de vez en cando, mellor que non pase nada. O corpo e a mente precisan dun descanso, tamén… de vez en cando…
Biquiños.
GústameGústame
Bos días amicus:
Son vindeiros acontecementos os que nos incapacitan pra a actividade,
Longa espera innecesaria que prolóngase unha eternidade
Deixándonos fóra do combate sen haber, sequera, chegado á batalla.
A influenza pon en alerta mecanismos de repouso e necesidade.
Logo chegado o momento prepárase para a rúa, sáltase o valo.
Sometida e esquecida isa barreira afrora outra máis canalla.
É momento de repor a mente con bos paseos de verdade
E gozar de cada un deles pra que corra o tempo á velocidade
precisa sen que nos cause angustia a preguiza que todo retárdao.
Mantendo costumes idénticos, propias da idade
procedemos mellorados a desfacernos desa pesada ferralla
O difícil está por chegar e iso non pódese evitala nin a Paz
Queda moito tempo e con desenfados suaves pásase
mellor , como a deses días de lenta e constante *poalla
[*localismo das Rías]
Breves saúdos menciñeiros
DEICA LOGO AMICUS…
GústameGústame
Bos días amicus:
Son venideros acontecimientos los que nos incapacitan para la actividad,
Larga espera innecesaria que se prolonga una eternidad
Dejándonos fuera de combate sin haber, siquiera, llegado a la batalla.
La influenza pone en alerta mecanismos de reposo y necesidad,
Luego llegado el momento se prepara para la calle, se salta la valla.
Sometida y olvidada esa barrera aflora otra más canalla.
Es momento de reponer la mente con buenos paseos de verdad
Y disfrutar de cada momento para que corra el tiempo a la velocidad
precisa sin que nos cause angustia la pereza que todo lo ralentiza.
Manteniendo costumbres idénticas, propias de la edad
Procedemos mejorados a deshacernos de esa pesada quincalla.
Lo difícil está por llegar y eso no lo puede evitarla ni la Paz
Queda mucho tiempo y con distracciones suaves se pasa
mejor , como la de esos días de lenta y constante *poalla.
Breves
Deica
GústameGústame
Tamén é necesario hibernar de cando en vez, e se levas á hibernación “algo” que che faga compaña e o mesmo tempo podas evadirte, mellor que mellor.
A música no blog púxena porque hai unha emisora en galego que necesita ter oíntes para seguir funcionando, a dirección é esta http://www.radionomy.com/es/radio/anfiteatrogzradio/listen, eu lino no blog de http://manuellrodrigues.blogspot.com/.
Non che marco o enlace porque non sei facelo nos comentarios.
Bicos
GústameGústame
Las bendiciones de la ficción hecha con mimo. Hiberna a gusto, ruliña.
GústameGústame
sempre pasan cousas… si non estiveras enfermiña, igual non terías tempo para ver a serie e perderías ese disfrute… que non quero decir con ésto que unha enfermedade veña ben, pero xa sabes, unha gripiña de vez en cando… que non, que non quero decir que pasar unha gripe sexa agradable pero é que estar en ese modo aforro-enerxía tamén é necesario… que digo eu que o corpiño que temos é moi sabio e entón as veces enférmase porque quere mimiños e contos e historias e aloumiños… hai unha teoría ó respecto disto, que non é que o inventara eu ¿sabes?…
noutro orden de cousas… nacín no 62, así que si o 1,2,3, empezou no 72, si pode cadren as contas que na foto tivera uns 10 anos.
biquiños.
eu tamén te quero,
GústameGústame
Se cando temos que hibernar estamos acompañados dunha boa ficción, a disfrutar a ficción e esquecer a hibernación. Cando cargues pilas, esperemos que sexa axiña, ao mellor non tes tempo para ficcións e debes volver á realidade, q agora mesmo tamén está moi maliña… Q pase pronto a gripe
GústameGústame
É preciosa esa serie, comenza a segunda parte, os martes o que remate Gran hotel. A min gustoume moito, quizais por esas vidas paralelas que acontecen sempre na parte sur da casa. Ánimo, que a gripe só son dous días(bueno, ou tres). Biquiños
GústameGústame
Nestes días de finales de outono, pequenos, grises, chuviosos, case que apetece hibernar (con ou sin mansión inglesa).
GústameGústame
Espero que te recuperes pronto amiga. Me gusta el modo poético en que describes el estado letárgico o de “ahorro de energía” en que te encuentras. Tomar con humor los estragos físicos de un señor resfriado es bueno.
Quiérete, mímate, ALÍVIATE.
Besos
GústameGústame
A poñerse boa e gozar do que se poida.
GústameGústame
Hibernar debería ser obligatorio, recetarse e costealo a seguridade social (jajaja). Cun caldiño de grelos e ¡que chova!
GústameGústame
Ás veces e bo hibernar, deixar a mente en blanco e somerxerse en cousas que non nos den que pensar…
un abraciño quente para que aforres aínda máis enerxía.
GústameGústame
Creo que Phil, a marmota, non ten ningunha intención de saír da tobeira… así que aínda tes moito inverno por diante… [abrígate]
GústameGústame
Ya te llamé antes afiebrada perpetua, y te recomendé el ungüento de un bosque de eucalipto en las yemas de los dedos de tu madre en el recuerdo. Deambular sola en la cama sin nadie que te pase la mano por la frente puede ser duro pero quizás algo se está acercando ,alguien que sube por tu calle y que espera como tú.
Bicos
GústameGústame
Pois a levalo con repouso e de boa gaña que outra non queda.
Xa mirei que falas cousas boas do meu blogo polo blogomillo adiante. Graciñas.
GústameGústame
Querida Zeltia, cando se está enferma, os ánimos están baixos, así que hai que aproveitar para recibir mimiños. Tamén así podes disfrutar de cousas e momentos especiales que o longo da semana por traballo non poderías. Mírao desta maneira, aínda que non e para nada agradable estar enfermo. Tes que verlle a parte positiva. Eso sí, non hai nada mellor que a saúde.
Coidate moito e sé feliz!! Un abrazo.
GústameGústame
Estas pachuchiña Zeltia??? oh oh oh!!! mmmmm recibe pois mil biquiños cheiños de ganas de que te mellores :)
A verdade que iste tempo e moi dado a coller virus dispostos a enchernos de ganas de hibernar, a poder ser no sofá cunha boa mantiña :)))
Biquiños a moreas!!!
GústameGústame
Como xa pasou unha semana (ou sete días;-) a gripe xa tivo que desparecer, non si Zeltia?
Unha aperta para axudar á rehabilitación:-)
GústameGústame
Eu seguín a 1ª temporada en antena 3 a primavera pasada, e xa espero con impaciencia a 2ª, que agora anuncian.
Sei o que sente: a min tamén me gusta meterme de cabeza na vida destes personaxes, e (como creo que pensa todo o mundo) a vella Grantham daría para unha serie ela soíña.
Repóñase ben desa gripe, que pronto terá que cantar panxoliñas e a voz cómpre tela ben afinada.
GústameGústame
Eu engadiríalle un anaco de lacón e un par de chourizos ó caldo que di Susana e…a hibernar a cargo da seg social!!!
Bicos
GústameGústame
Eu levo dúas semanas hibernando e iso que non estou mala! Jajajaj Espero que xa te atopes mellor e poidas saír a ver todas esas cosas marabillosas que pasan fóra :)
Moitos biquiños!
GústameGústame
si home sí, vós bromeade co da seguridade social. que se nos ha conxelar a risa, paréceme a min. ;-)
moitas grazas polos mimiños… nin idea tedes de canto me compren.
GústameGústame