nesta hora [1001 amañeceres]

Novembro, 25

Amañece na miña ventá, na hora do nó no estómago. Por iso 18 comidas [Tosar canta “Todo sale mal” nas rúas de Compostela].

O hamster da voltas obsesivamente na roda da súa gaiola.

27 opinións sobre “nesta hora [1001 amañeceres]

  1. vaia ceo!
    ¡que pasada!

    ¿por qué o nó no estómago?

    non vín 18 comidas pero recomendouma o outro día a rapaza do vídeo club que é moi entendida… dúas razóns para vela… este finde irei ver “Melancolía” que por fin a pasan

    díxome un paxariño (creo que lín un comentario teu no blog de Susana, paréceme recordar) que estabas arrefriadiña… así que espero que te mellores.

    biquiños e que teñas un bó fin de semana.
    Aldabra

    Gústame

    • sí, pillei unha boa catarreira, con febre e todo…! e vexo aí fóra ese sol lindo que vai hoxe… (dende a cama podo ver o horizonte)

      [o nó e case unha constante, ten a súa hora tonta, pero despois pasa… quizá o espertar sexa a hora dos inventarios… a outros venlle á hora de durmir]

      Respecto a película Melancholia, paga moito a pena ir vela, e vela no cine, coa pantallaza esa enorme practicamente aos teus pés, comodamente instalada. As imaxes combinadas coa música son para cortar a respiración.

      Gústame

  2. Eses ceos tan fermosos teñen que curar nós!! Mel, limón e coñac, todo ben quentiño e ao día seguinte como nova!! Non hai frenadol que supere esa brevaxe máxica.
    Por certo, 18 comidas entusiasmoume, volvería vela. É a vida mesma, pero narrada cunha extrema sensibilidade, con dozura e moita naturalidade, gustáronme especialmente:
    a decisión da rapaza ao saír da gaiola, por fin (cun home tan perfecto, el estaba convencido de selo)
    e a parella de gays, contada a súa relación dun xeito tan tenro e natural. Só por iso, xa a recomendo.

    Gústame

  3. Vai forma de espertar! Con ese ceo que se presenta tan fermoso case é unha mágoa que tamén estea ese nó aí dando voltas. É moi fácil dar consellos para liberarse deses nós que as veces nos oprimen e case non nos deixan respirar o problema é ter o remedio para poder evitalos ou liberar a persoa que os sofre. Eu só che podo desexar que desapareza en breve ou mellor que non volva aparecer.
    Bicos

    Gústame

  4. O estómago é un anaco de tripa que inchou, para que poidamos papar máis cousas sabedeiras; así que non hai que saturalo con pensamentos moedores. E espero que fixeras unha boa profilase do blog, que non quero acatarrarme, recorcio!!!

    E nada de bicos. Saudiños coa man ata que mellores
    (maaaaalo como a sarna que é un, já)

    Gústame

  5. Non teña medo, que non me pasou nada e sigo por aquí. Espero que vaia mellorando vde desa catarreira que o hamster e o Tosar lle amenizan.
    (non sei que pasa, que xa non me sale o avatar da nécora bailando a muiñeira)

    Gústame

  6. Bos días Amicus:
    Z, fue imposible llegar antes. Estábamos derrotados de madrugada.
    Para derrotas ese fantástico orto tuyo. Algo que no entiendo es no darle mayores dimensiones para que pudiéramos disfrutarlo como tú.
    Son las derrotas del día sobre la noche, como es el desahogo de tu recuperación sobre una semana griposa. Es una nueva ventana que se reinicia cíclicamente. El valor de esa ventana y su significado es una comparación de tu forma de mirar al mundo que te rodea, al cercano y al lejano. Visión optimista que no renuncia a enseñarnos la belleza de unos instantes pasajeros pero que todos esperamos ver todos los días. Anuncio de una mejoría, anuncio de un bienestar al que no debes renunciar nunca. Lo bueno es compartirlo, la satisfacción aumenta en la misma proporción al duplo de la distancia que por cada uno de nosotros es diferencial del tiempo en que la luz del amanecer nos alcanza. De todas las que suelo ver, esta es la mejor. Cómo se producen ésas tan buenas ahí? Sencillo, la humedad alta de la que disponéis hace que la posibilidad de obtener nubes que enriquezcan los tonos y variaciones cromáticas es muchísimo mayor que aquí. Esas causas, efectos, son los que enriquecen vuestros paisajes. A las personas, también.
    Tu video es fantástico e intenso, lleno de buenas imágenes y enlaces entre secuencias. Algo que, tal vez, fuera bueno probar de otra forma sería esa imagen que, a propósito, rebota parar seguir el ritmo musical. Tal vez, otra posibilidad sí exista, aunque esta es sólo una apreciación mía muy personal. Pero quien es directora y realizadora es quien decide y sabe el porqué.
    En todo lo demás…no tiene precio; no tienes precio…como valor ese mirador desde el que puedes calcular todos los días el tiempo de cada ídem.
    Breves saludos e longa aperta con sonoros.
    Deica logo amicus…

    Gústame

    • esta vez non puxen a foto para vela en grande, perdoa; foi feito todo á presa, a foto e o post, mentres almorzaba e vía a película.
      Pero xa ves que o blog está cheo de ortos dende a miña ventá. E paréceme que vai seguir sendo así… verás ben deles!
      Terei en conta, para próximas veces, evitar a imaxe “que rebota” :-) púxeno adrede que me pareceu que resltaba “o día” ese movemento que acompañaba á música, pero se distorsiona a alguén é que non lle irá ben. Agradézoche a opinión e os comentarios sempre tan elaborados.
      Espero que a noite baixo as estrelas fose moi interesante.
      Saúdos de domingo…

      Gústame

  7. espero que esteas mellor desa catarreira e xa poidas facer vida normal: sacar moitas fotos e facer moitos montaxes estupendos, e escribir fabulosos posts.

    deixei no post un cachiño do diálogo da peli, no que ela lle pide a Sam que toque a canción, non sei si te referías a eso no teu comentario, non sei si Bogart llo pido… non teño nin idea.

    biquiños e bó domingo.

    Gústame

    • diciacho porque esa frase se lle atribue a bogart erróneamente e sí é ela quen lle pide a Sam que a toque, pero non di “outra” vez (iso lin, que eu hai tempo que non a vexo)
      grazas polo intere´s, xa non teño fiebre, así que vou melloriña, si. Irei agora dar unha voltiña pola rúa, a ver que tal me sinto paseando, demasiadas horas entre cama e sofá.

      Gústame

  8. hoy he visto una de esas pelis que echa por tierra toda defensa del cine español: “amigos”… argh! menos mal que también hay trabajos como “18 comidas” que la justifica plenamente.

    Gústame

  9. cON ESA TREMENDA FOTOGRAFÍA QUE NOS PERMITES CONTEMPLAR, DEBERÍAS SALIR MÁS ALLÁ DE ESA VENTANA Y SENTIR LA LIBERTAD DE QUE PUEDES HACER LO QUÉ QUIERAS .
    tE RECOMIENDO UNA PELÍCULA QUE HA PASADO DESAPERCIBIDA Y NO ENTIENDO EL PORQUE, SE HA CONVERTIDO EN UNA DE MIS PELÍCULAS FAVORITAS. iNTENTA VERLA PORQUE LA VIDA ES GRANDE Y SIEMPRE HAY UN PORQUE. LA PELI ES ESPAÑOLA, CATALANA, Y SU TÍTULO ES “HÉROES”.
    BESOS Y MÁS BESOS

    Gústame

  10. Nunca conseguirei chegar a tempo a un amanecer… ou me quedo agardando esperta a por el, ou vai ser que será imposible.

    Eu son mais de atardecer, e non porque me gusten mais, senon porque costame moitisimo sair da cama cando ainda no e dia.

    Fermoso Zeltia, moi fermoso, e mais fermoso todavía o intre de estar alí observando, disfrutando dese espectaculo visual.

    Bicos a moreas!!!

    Gústame

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s