
Novembro, 25
Amañece na miña ventá, na hora do nó no estómago. Por iso 18 comidas [Tosar canta “Todo sale mal” nas rúas de Compostela].
O hamster da voltas obsesivamente na roda da súa gaiola.
Novembro, 25
Amañece na miña ventá, na hora do nó no estómago. Por iso 18 comidas [Tosar canta “Todo sale mal” nas rúas de Compostela].
O hamster da voltas obsesivamente na roda da súa gaiola.
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Guau!…
De “memento” estouche alucinando moito
Xa verei o que pasa na noitiña.
Breves
Deica
GústameGústame
pois espero outra visita túa á noitiña… se é que non vas ver estrelas polas montañas adiante…!
GústameGústame
Preciosa foto como siempre Zeltia, …¿en qué pensarán los hamsters? si es que piensan……bss
GústameGústame
vaia ceo!
¡que pasada!
¿por qué o nó no estómago?
non vín 18 comidas pero recomendouma o outro día a rapaza do vídeo club que é moi entendida… dúas razóns para vela… este finde irei ver “Melancolía” que por fin a pasan
díxome un paxariño (creo que lín un comentario teu no blog de Susana, paréceme recordar) que estabas arrefriadiña… así que espero que te mellores.
biquiños e que teñas un bó fin de semana.
Aldabra
GústameGústame
sí, pillei unha boa catarreira, con febre e todo…! e vexo aí fóra ese sol lindo que vai hoxe… (dende a cama podo ver o horizonte)
[o nó e case unha constante, ten a súa hora tonta, pero despois pasa… quizá o espertar sexa a hora dos inventarios… a outros venlle á hora de durmir]
Respecto a película Melancholia, paga moito a pena ir vela, e vela no cine, coa pantallaza esa enorme practicamente aos teus pés, comodamente instalada. As imaxes combinadas coa música son para cortar a respiración.
GústameGústame
se tes febre, éche a gripe. Xa sabes, con mediciñas sete dias. Sen elas, unha semana. Saude!
GústameGústame
O hamster non pode saír da súa gaiola e por iso dá voltas, pero ti si! E ao saír, “desatas” ese nó:-)
Boa finde, Zeltia!!!
GústameGústame
non é tan sinxelo saír das propias gaiolas (aí anos xuntando pauciño a pauciño)
:-)
GústameGústame
Eses ceos tan fermosos teñen que curar nós!! Mel, limón e coñac, todo ben quentiño e ao día seguinte como nova!! Non hai frenadol que supere esa brevaxe máxica.
Por certo, 18 comidas entusiasmoume, volvería vela. É a vida mesma, pero narrada cunha extrema sensibilidade, con dozura e moita naturalidade, gustáronme especialmente:
a decisión da rapaza ao saír da gaiola, por fin (cun home tan perfecto, el estaba convencido de selo)
e a parella de gays, contada a súa relación dun xeito tan tenro e natural. Só por iso, xa a recomendo.
GústameGústame
Vai forma de espertar! Con ese ceo que se presenta tan fermoso case é unha mágoa que tamén estea ese nó aí dando voltas. É moi fácil dar consellos para liberarse deses nós que as veces nos oprimen e case non nos deixan respirar o problema é ter o remedio para poder evitalos ou liberar a persoa que os sofre. Eu só che podo desexar que desapareza en breve ou mellor que non volva aparecer.
Bicos
GústameGústame
Gustoume a foto e aínda non vin 18 comidas, a ver si a vexo estas navidades. O nadal é moi boa época para os temas culinarios.
GústameGústame
O estómago é un anaco de tripa que inchou, para que poidamos papar máis cousas sabedeiras; así que non hai que saturalo con pensamentos moedores. E espero que fixeras unha boa profilase do blog, que non quero acatarrarme, recorcio!!!
E nada de bicos. Saudiños coa man ata que mellores
(maaaaalo como a sarna que é un, já)
GústameGústame
Xa irán indo as cousas ao seu sitio. Calma. Mentres, sigue explorando videos e fotos de amenceres e solpores, que o fas moi ben.
Eu, en canto, vou ver se saco un pouco de tempo de algures para as “18 comidas”, que son ben delas!
GústameGústame
Non teña medo, que non me pasou nada e sigo por aquí. Espero que vaia mellorando vde desa catarreira que o hamster e o Tosar lle amenizan.
(non sei que pasa, que xa non me sale o avatar da nécora bailando a muiñeira)
GústameGústame
O que che pasa é que hai que ter estómago para estar a mirar esa paisaxe e ter ao raio do hamster a dar voltas na gaiola.
GústameGústame
os hamsters non son meus, susana (odio esogmarditoroedore)
Lembras?
–
GústameGústame
Lembro, lembro, ja ja
GústameGústame
Bos días Amicus:
Z, fue imposible llegar antes. Estábamos derrotados de madrugada.
Para derrotas ese fantástico orto tuyo. Algo que no entiendo es no darle mayores dimensiones para que pudiéramos disfrutarlo como tú.
Son las derrotas del día sobre la noche, como es el desahogo de tu recuperación sobre una semana griposa. Es una nueva ventana que se reinicia cíclicamente. El valor de esa ventana y su significado es una comparación de tu forma de mirar al mundo que te rodea, al cercano y al lejano. Visión optimista que no renuncia a enseñarnos la belleza de unos instantes pasajeros pero que todos esperamos ver todos los días. Anuncio de una mejoría, anuncio de un bienestar al que no debes renunciar nunca. Lo bueno es compartirlo, la satisfacción aumenta en la misma proporción al duplo de la distancia que por cada uno de nosotros es diferencial del tiempo en que la luz del amanecer nos alcanza. De todas las que suelo ver, esta es la mejor. Cómo se producen ésas tan buenas ahí? Sencillo, la humedad alta de la que disponéis hace que la posibilidad de obtener nubes que enriquezcan los tonos y variaciones cromáticas es muchísimo mayor que aquí. Esas causas, efectos, son los que enriquecen vuestros paisajes. A las personas, también.
Tu video es fantástico e intenso, lleno de buenas imágenes y enlaces entre secuencias. Algo que, tal vez, fuera bueno probar de otra forma sería esa imagen que, a propósito, rebota parar seguir el ritmo musical. Tal vez, otra posibilidad sí exista, aunque esta es sólo una apreciación mía muy personal. Pero quien es directora y realizadora es quien decide y sabe el porqué.
En todo lo demás…no tiene precio; no tienes precio…como valor ese mirador desde el que puedes calcular todos los días el tiempo de cada ídem.
Breves saludos e longa aperta con sonoros.
Deica logo amicus…
GústameGústame
esta vez non puxen a foto para vela en grande, perdoa; foi feito todo á presa, a foto e o post, mentres almorzaba e vía a película.
Pero xa ves que o blog está cheo de ortos dende a miña ventá. E paréceme que vai seguir sendo así… verás ben deles!
Terei en conta, para próximas veces, evitar a imaxe “que rebota” :-) púxeno adrede que me pareceu que resltaba “o día” ese movemento que acompañaba á música, pero se distorsiona a alguén é que non lle irá ben. Agradézoche a opinión e os comentarios sempre tan elaborados.
Espero que a noite baixo as estrelas fose moi interesante.
Saúdos de domingo…
GústameGústame
espero que esteas mellor desa catarreira e xa poidas facer vida normal: sacar moitas fotos e facer moitos montaxes estupendos, e escribir fabulosos posts.
deixei no post un cachiño do diálogo da peli, no que ela lle pide a Sam que toque a canción, non sei si te referías a eso no teu comentario, non sei si Bogart llo pido… non teño nin idea.
biquiños e bó domingo.
GústameGústame
diciacho porque esa frase se lle atribue a bogart erróneamente e sí é ela quen lle pide a Sam que a toque, pero non di “outra” vez (iso lin, que eu hai tempo que non a vexo)
grazas polo intere´s, xa non teño fiebre, así que vou melloriña, si. Irei agora dar unha voltiña pola rúa, a ver que tal me sinto paseando, demasiadas horas entre cama e sofá.
GústameGústame
hoy he visto una de esas pelis que echa por tierra toda defensa del cine español: “amigos”… argh! menos mal que también hay trabajos como “18 comidas” que la justifica plenamente.
GústameGústame
Tanta belleza en la ventana me volvería ojeroso .El amanecer en los ojillos de la persiana de mi habitación, no vale nada. Al alba yo llevaría a mis amores a ese vano de oro limpio.
Besos
GústameGústame
Espero que millores.
Pola miña casa non foi boa semana esta para a saúde.
GústameGústame
cON ESA TREMENDA FOTOGRAFÍA QUE NOS PERMITES CONTEMPLAR, DEBERÍAS SALIR MÁS ALLÁ DE ESA VENTANA Y SENTIR LA LIBERTAD DE QUE PUEDES HACER LO QUÉ QUIERAS .
tE RECOMIENDO UNA PELÍCULA QUE HA PASADO DESAPERCIBIDA Y NO ENTIENDO EL PORQUE, SE HA CONVERTIDO EN UNA DE MIS PELÍCULAS FAVORITAS. iNTENTA VERLA PORQUE LA VIDA ES GRANDE Y SIEMPRE HAY UN PORQUE. LA PELI ES ESPAÑOLA, CATALANA, Y SU TÍTULO ES “HÉROES”.
BESOS Y MÁS BESOS
GústameGústame
Maravilloso espectáculo el de tu ventana Zeltia.Se puede sentir el aire fresco de la mañana contemplado la fotografía.
Espero que te encuentres mejor.
Abrazo e saúdo afectuoso!
GústameGústame
Nunca conseguirei chegar a tempo a un amanecer… ou me quedo agardando esperta a por el, ou vai ser que será imposible.
Eu son mais de atardecer, e non porque me gusten mais, senon porque costame moitisimo sair da cama cando ainda no e dia.
Fermoso Zeltia, moi fermoso, e mais fermoso todavía o intre de estar alí observando, disfrutando dese espectaculo visual.
Bicos a moreas!!!
GústameGústame