"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
___________________________________________________________________________________________________________________
*o texto é algo escuro, hoxe precisaba que fose así.
non ten que ver nada a casa e a luz, coas espiñas.
hai veces que se mesturan os pensamentos.
*gústanvos os figos chumbos?
GústameGústame
Siempre están en alerta los pre-sentimientos.Como las espinas.
Abrazo,saúdo afectuoso e bo finde!
GústameGústame
Non logro captar as espiñas, a luz prendida, a praza, o medo .De saturnina nin che falo, que teño dous deses bichos na casa(bueno, un pouco apartados) e seguen sen gustarme, comparado coa compañía da miña gatiña Perla. Ver ou escoitar chover o quentiño é un dos praceres máis fermosos(ti sí que sabes). Un biquiño sen ruído.
GústameGústame
Esa luz prendida é a espiña. Algo que regresa logo dun tempo? A inquedanza porque que a luz estea novamente acesa supón un cambio que manca? Trato de contestar ao teu escrito segundo o que me suxire. Quen estará na casa que nos quita o sono?
GústameGústame
ai, que ben fas explicando.
porque estabas a piques de provocar milleiros de interprtaciós, jajaja
GústameGústame
Sempre, os pre-sentimentos, as espiñas e as luces acesas a deshora…
Quizais porque precisabas unha luz acesa che saíu un texto escuro e con espiñas de figo chumbo…
Non, non megustan os figos, nin os chumbos nin os outros.
Biquiños.
GústameGústame
Son pouco de figos (nin chumbos nin sin chumbar); pero sí coincido na facilidade coa que se me dispersa o sono.
Bicos sin espiñas
GústameGústame
Ella ha encendido la luz de cada ventana para que cuando él venga a la noche, antes de cruzar el umbral, al levantar la cabeza, vea que la casa está encendida, que alguien le espera, que alguien se muere de vida.
GústameGústame
Eu pensaba que xa deixara un comentario esta mañá pero non debeu ser así.
Que fermosos figos chumbos! a min gústame velos pero non me gusta comelos.
Bicos
GústameGústame
ya se sabe, eeevery rose has its thooorn!!
GústameGústame
Bos días amicus:
Z, como dice Raúl, debajo de cada espina hay una fruta sabrosa que procura pasión, tormento, recuerdos y sorpresas al no estar acostumbrada a verlas encendidas. Nuevas situaciones que tienes, que vienen y van. Lo malo de tener, a veces, tantos es que uno se acuesta vacío; lleno de soledad. Te rodean espinas de protección, mas ésas mismas te impiden un acercamiento constante.
En Guía de Isora, San Juan y alrededores suelen llamarlos “higos picos”. Bonito nombre para lo evidente. Simple.
Longa aperta e sonoros pbicos…
Breves saúdos.
Deica logo amicus.
GústameGústame
Cando un presinte ás veces calquer indicio vóltase escuro…
Gústame o texto, con pouquiñas palabras pódese dicir tanto…
A min encántanme os figos chumbos. A miña avoa tiña unha figueira, e cando ía vela collíame uns cantos, sempre cunha folla de berza para non picarse.Qué bonito recordo.
un bico.
GústameGústame
Gústanme os figos chumbos. Precisamente este finde comemos uns poucos que me deu a mai da señorita Kaplan da chumbeira que os dous plantamos hai unha chea de anos na eira, diante da casa.
Canto coidadiño hai que poñer tamén aquí para que as espiñas non nos piquen a pel.
GústameGústame
Cuando veo una luz en una ventana que destaca, siempre haga elucubraciones sobre quien vivirá allí, cómo será su vida, que estarán haciendo en ese momento, me encanta imaginar ventanas……por cierto mi padre era un forofo de los higos chumbos..yo no los he probado, biquiños
GústameGústame
non os probei os chumbos, os outros si, claro.
Supoño que as espiñas da túa casa serán os ratos eses pequechos -si é que a nai non os papou todos, mon dieu!
GústameGústame
TAL VEZ LOS SENTIMIENTOS Y LAS ESPINAS NO ESTÉN TAN ALEJADOS
No he probado los higos chumbos
Un besote
GústameGústame
A min gustame esa luz e esa cor, a textura… que sorteando as espiñas podese trazar un camiño de suavidade e firmeza…
Bicos doces de outono…
GústameGústame
a verdade é que fixeches ben en explicar a escuridade do texto porque si non, eu por lo menos, xa ía comezar a darlle á cabeciña esta tola que teño.
nunca comín figos chumbos pero a foto paréceme fermosísima, os cactus sempre me gustaron moito… cando estivemos en Lanzarote fumos ver [como non] o Xardín de Cactus, diseñado por César Manrique e disfrutei como unha enana facendo fotos; xa irei colgando algunha no blog, xa verás, claro que a trúa foto é moi moi fermosa [repito].
biquiños,
GústameGústame