Cando os días minguan os azafráns silvestres medran. Nos campos, nos montes. Mensaxeiros do outono poboando o mundo. [E sempre a mesma enigmática sorpresa, aquela íntima lembranza.]
Cólquico ( Azafrán silvestre, Papamerendas ) nun monte no lugar de Marcón, Concello de Silleda
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
Ai! E ademais dos azafráns silvestres para anunciar o outono, non podía vir un bo golpe de auga? O outono sen chuvia non é outono.
Boto de menos esa auguiña maina, pero persistente, a que enchoupa a terra e a fai reverdecer, a que fai que asomen os cogomelos, a que limpa os poeirentos camiños, a que refresca os sentidos requeimados por un verán que está a volverse eterno…
GústameGústame
Que lindísima flor (que clama tamén ela, probablemente, igual que a Nena do Paraugas e igual ca un servidor, por unha boa quincena de choivas e un outono decente)
GústameGústame
no me extraña que sus hebras valgan su peso en oro. es una flor hermosa!
GústameGústame
En ocasións todo medra de xeito inversamente proporcional a outra cousa.
GústameGústame
Pasan os anos e perece que se repite todo.
Faille fotos á tollemerendas pero non a comas, xa sabes.
GústameGústame
Un otoño extraño por el calor que nos inunda y que confunde los estados de ánimo.
Preciosa flor. Precioso sentimiento
Un abrazo
GústameGústame
Ti que sabes Zeltia: ¿¿é a autentica flor do azafrán??
É unha foto preciosa. Sempre posan moi ben estas flores porque as súas cores vense enmarcadas con eses grises e pardos do outono.
Eu teño unha foto con unha desas flores no meu salón, enmarcada. Fíxoa a miña irmá. Parece unha fotomontaxe, como se tintasemos só a flor no medio dunha escala de grises.
A min paréceme que xa falaramos outro ano de estas flores ¿verdade?
Bicos!
GústameGústame
Eu aínda non vin ningunha este outono, por culpa da seca os lameiros están todos secos. Por aquí coñecémola como tollemerendas.
Bicos
GústameGústame
Azafrán, do que fixeron a ruta: “la ruta del azafrán” e unha zarzuela tamén “la zarzuela del azafrán”.
E agora ti o asocias con ese sentimento otoñal.
GústameGústame
O seu colorido e beleza cádralle ben a este outono tan seco. Fermosa foto!
GústameGústame
A beleza do outono, Zeltia! A que ti sempre atopas.
Bicos
GústameGústame
Encontré ese rayo azul en un pedregal .La miré como una pequeña bandera de fuego añil de salvaje pureza. Como si cielo y mar y sol vivieran reencarnados en esa humilde rosa.
GústameGústame
hay mucha belleza escondida en los montes de Galicia, lo malo es que entre la sequia y los desalmados piromanos me la estoy perdiendo un abrazo y como siempre gracias por tu espacio! besitos
GústameGústame
O azafrán silvestre non é comestible, raúl, é tóxico; [oiches, Pitima?] pero a mín sigue producíndome o mesmo asombro que me producía de nena ver como, da noite para a mañán, xurdían do chan esas froliñas… é como se a vida me puxera diante unha alfombra de flores, recibíndome o día como a unha princesa dun conto de fadas.
Creo que é a única cousa no mundo que pensei que era para min, porque sí, algo bonito para compensar.
Quedei presa daquela sensación inefable. E esa maxia aínda me envolve por uns segundos. Cada ano, Paideleo, sí, porque como ti dis, todo se repite. [e cada ano parece que máis pronto!]
Creo que se poden cultivar os bulbiños… heime enterar.
[Estendereime eu a min mesma a miña propia alfombra de flores que me recibirá de pronto un día pola mañán. En segredo a natureza traballando para os meus ollos]
E hoxe toca alegrarse con este día neboento e algo frío, en contraste con tanto sol que tivemos ata agora, que tamén o disfrutamos, Kaplan, pero precisamos a auguiña, certo, como dí a nosa Nena do Paraugas… [a ver se así todo medra, Chousa!] ;-) A ver se así non se confunden os estados de ánimo, Milu; a ver se a terra se enchoupa e inda podes ver algunha este ano, Dilaida!
¿gustouche a foto, Raposo? é fácil atopala bonita cando a beleza só está aí… recollela cos ollos, cunha máquina, é cousa doada, Harmonía, como tí ben sabes… e, como di vampyevil hai moita beleza polos nosos montes. [e ata polos pedregais, onde Rubén sabe ver raios azuis, bandeiras de lume… [en cambio tí, Susana, tan práctica -depende do momento, non sí?]
Enchería o blog destas fotos, desaparecen tan pronto…! só por elas xa paga a pena desexar vivir de novo outro outono.
GústameGústame
Fermosísima flor do azafrán. Queda un prendido na súa cor, na súa elegancia, mirando cara ó ceo.
un biquiño.
GústameGústame