Con esta caloraza custa traballo sentir que o verán rematou. Alá van todos eses días na conta do vivido. Días nos que fun retomando a terra. Re-coñecendo antigas caras [ as nenas que fomos, agochadas entre as engurras ] Atopando outras novas [ quilómetros polos trazos debuxados ] Afondando na amizade [ os brazos, perplexos ]
E este verán asumín que tamén eu, que eu tamén, a líña de Verlaine.
Unha escolma de imaxes para lembrar só algúns dos momentos bos que volvería a vivir.
"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
Pois vai ser que esta sequía vai para longo. O cal me amola, pois teño que seguir regando o pouco que queda na horta. E ata non sei se acabarán por se me derreter os miolos!
Do verán? Moitas e poucas cousas. Tantas coma as que en tan poucas palabras amosas…
As imaxes ben fermosas!
GústameGústame
Chegada a hora do requiem, permítame que escolla este:
GústameGústame
grazas por compartir esta impactante peza musical [ainda fresca a emoción de escoitala acompañando as impresionanters imaxes da peli the tree of life -entonces sin recoñecela-]
GústameGústame
Pois mira que puxeches un vídeo ben fermoso, é precioso.
Sobre a calor xa é mellor non falar, onte tivemos en Ourense 32º e isto segundo din vai seguir…
Penso que tes razón e xa é hora de que actualice o blog, teño que volver ao ritmo de sempre porque isto vai levarme a unha depresión e iso teño que tratar de evitalo, na miña familia hai moita xente que me necesita e esta fin de semana viñeron verme os meus netos ferroláns e quedei cansa de correr detrás deles pero moi animada.
Bicos
GústameGústame
xa vin que actualizaches o blog, Dilaida… alédame moito; retomar as cousas que nos facían sentir ben é unha boa cura contra a dor inevitable
GústameGústame
buenobueno, qué vídeo más currao! muy chulo. parecen buenos momentos, desde luego, muy apetecibles de revivir.
GústameGústame
Se entendín ben o da liña de Verlaine, deséxoche moitas felicidades. Eu xa pasei hai uns aniños. Bicos.
GústameGústame
Borges fala dos 50, pero eu vexoo coma algo simbólico [dependendo da situación vital, cada un chega a sentir ese poema coma seu en idades distintas, non si?]
GústameGústame
Non vos dicía eu que o verao estaba a comezar? ha ha ha os meus tomates están a florecer de novo.
Agora que aguante unha semaniña con sol, para o san froilán.
Eu tamén pasei a raia, os 50, a metade da vida….
GústameGústame
así me gusta, optimista, que no se diga!
;-)
GústameGústame
Moi fermoso o vídeo e o texto.
Hai moitas cousas que non esqueceremos nunca.
Hai unha nena dentro de nós agochada, pero que está sempre ahí e aínda podemos vela se a buscamos.
O paso de tempo é inevitable pero me gusta que se asuma como algo natural. E que sigamos adiante con alegría , con forza, con engurras, con paixón…
un bico.
GústameGústame
verdade que sí? unha nena dentro de nós, agochada.
e a paixón non perdela nunca, ogallá, mariola.
GústameGústame
Bos días amicus:
Si hablas del tiempo y de la línea de Verlaine (suena a “línea de ver”) es una situación que ya se repitió…
“Aquella edad que ya , con probabilidad, no puedas doblar esa es la que te define como mayor.”…
Y otra:
” Cuando alguien te dice que pareces más joven de lo que aparentas, entonces es cuando ya eres …viejo”
Breves saludos e apertas longas pues fugaz ya la vida es.
Deica logo amicus.
GústameGústame
eu desde os 35 que odio iso de “que ben te conservas”, nin que fora unha sardiña!!!!!
GústameGústame
fotazas que me hacen sentir…
gracias!
GústameGústame
Unha montaxe preciosa de ver e escoitar… Moi ben feita, sí.
Onte comentábame o Druida que o ano pasado, en quince días estabamos na neve….. a poucos kilómetros daquí….
Un pouco de chuvia non viña mal.
Pero xa falabamos do outono perezoso que non quere vir hai dous anos…
O verán é cada vez máis longo…
Sequía..
A vida… que se vai polo sumidoiro…
Pero boeno… non nos poñamos depres tan cedo…
Un bico Zeltia!
GústameGústame
Ah, rematou o verán!!?? Pois non me decatara (pola temperatura,digo).
En canto o outro….
GústameGústame
La melancolía como un pequeño cáncer del alma que va mudándonos en otros que reconocemos y aceptamos ya demasiado tarde cuando ya somos, nos vemos otros, que reconocemos y …
GústameGústame
Zeltia, me ha encantado el vídeo y las fotos y la música¡que decirte! me has hecho añorar Galicia, ¡hace ya dos años que estuve!…el pulpo, los paisajes…..y todo. La foto del escaparete es curiosa, esto por aquí no se da, lo he visto allí y en Cervera de Pisuerga y me llama mucho la atención….bss
GústameGústame
la foto del escaparate con las esquelas, tampoco es de aquí, la hice en Portugal. Y a mí también me resultó curiosísima.
[y si añoras galicia eso se arregla volviendo!] :-)
GústameGústame
Quedouche lindiño. Longo coma un domingo (con cartos) e doce coma unha bica de Trives.
GústameGústame
Longo, intenso e fermoso…
Unha aperta
GústameGústame
Longo? mecajonrós. só son catro minutos :-)
pero sí, claro que longo, regalarme 4 minutos do voso tempo, cantos minutiños de atención que vos agradezo,
E non agradezo menos os que non respondín de maneira personalizada… e só que non quero deixar isto todo perdido, ciscado de comentarios meus… :-)
GústameGústame
Verlaine acotou en 50 tacos a súa liña? Malachispa o coma!
GústameGústame
que simpático, chousa, non veñas presumindo de cincuentañero novechiño…! [e, bueno, para ser honesta e non poñerme literaria, confesareiche que eu nunca esquecerei unha liña de Verlaine, porque non cheguei a memorizar ningunha!]
GústameGústame
vaia que presentación nos deixaches… quedo abraiada… esas fotos todas dín tanto de ti… gústanme todas… todiñas.
é tiveches unha boa idea formando un todo coas imaxes repartidas (supoño) polos diferentes días do verán.
eu non teño liñas… pero os 50 xa me quedan ven cerquiña…
biquiños,
GústameGústame