ceo de uvas, alfombra de menta

un ceo de uvas

Imaxineite cavando os buratos para as vides, regos de suor confluíndo no val entre os teus seos.
Hoxe o recendo a setembro e a menta.
O néctar dulzón da nostalxia.

Eu, tan agradecida. E tí nunca o soubeches.

e unha alfombra de menta


Trouxen de volta á Coruña unha caixa de figos e outra de uvas. Fixen a recollida a primeira hora da tarde, as vespas a zugar, ebrias de tanta abundancia. [a cámara no peto, a emoción no corazón] En setembro a miña dieta uvas e figos [volvereime diabética con tanta fructosa]

25 opinións sobre “ceo de uvas, alfombra de menta

  1. ooooo..

    Qué colorido…

    Qué bonitas vistas… Entre el cielo y el suelo
    Como la canción de mecano.
    Bien bonita que es también. Hala, la voy a escuchar….


    Con gallitos de la cantante y todo…. El directo… no perdona…
    La canción algo lacrimógena para un lunes por la mañana….
    Pero ahora ya me pongo esta, de mecano también:

    Y
    ya
    despeeeegooooo….

    Gústame

  2. El viernes nos vamos a la vendimia, cuesta mucho, es pesado y divertido a la vez (son unas cuantas vides) y luego nunca aprovechan la uva, aunque su sueño sea tener una pequeña cosecha de momento no hay nada….algún día lo conseguirá y yo no me lo beberé porque no me gusta el vino…besos

    Gústame

  3. ¡cuanta dulzura hay en tus palabras! y ¡que hermosas son tus fotos!

    cuando te leo siempre experimento esa sensación de querer abrazarte muy fuerte, Zeltia, como que me quiero contagiar de ese no se qué que tienes…

    no sé explicarme mejor, perdóname, hoy no tengo más palabras.

    biquiños,

    Gústame

  4. Anda! Seica nesta pasada finde coincidimos outonando:-) Uvas, figos, noces…
    Non te preocupes demasiado pola dieta, que son azúcares de fácil dixestión e rápida absorción. Os figos…, ai!, que tentación!

    Lindas imaxes de ricas cores!!

    E se che “roubo” dúas folliñas de menta?

    Gústame

  5. Bos días amicus:
    Dilecta Zeltia:
    Si las manos mancadas no fueran en otrora hora y el tiempo hubiere transcurrido con la placidez a la que debía haber correspondido, el ídem sobrante su hubiere empleado en dejar a los ojos contemplar los labios, los guiños, las risas, las uvas, los árboles quemados; en tantas cosas que de alguna forma comparto el mismo y tierno comentario de todo lo que Aldabra ha dicho.
    Heráclitamente, tempus fugit, es inexorable e irrecuperable el ya transcurrido, tan sólo es el recuerdo en la memoria de la retina el que lo alimenta. Con la despedida comenzó la cuenta atrás cuando la inversa vuelta se hacía lateralmente al sol.

    Pola súa forma parecenme uvas de fresa, desas que primitivamente dávanche corpo e cor intensa aos viños costeiros? Tan repudadas, tan adouradas entre costas, entre montes, entre silvas e silveiros, tan duras de pel, tan frugales os nenos. Deostadas, tan queridas?
    Ou me equivoco? Corríxeme e dime que non saben a fume…[xa choveu].
    ¿Qué lembranzas queridas dalguén cas plantou, con agarimoso lembro colleitas-las mentres pensas nela?. Burateira cas fixo co lento pasar do tempo hoxe ti colleitas o froito cos sorriso nos beizos. A mirada morriñenta, huidiza, socarreira, festeira; simplesmentes alegre.
    Anacos de saúdos e apertas longas ….Paz.
    Deica logo amicus.

    Gústame

    • a uva é unha variedade que chaman “americana” que se da moi ben por aquela zona.
      ten un aroma doce e intenso, e na boca sabe áceda se a mordes, pero non se a “aprendes” a comer facendo que solte a pel sen mordela, e zugando a súa polpa saborosa!!!
      ;-)

      estas vides plantounas miña nai, unha por unha, tendo ela xa máis de 50 anos.
      resúltame sinxelo imaxinala, pequena e áxil, coa sacha facendo o burato. [ suaría abondosamente e bebería auga con absoluto degoiro, mentres secaba o suor cun pano branco… ]

      Gústame

  6. Que envexa me dás, Zeltia! Que fotos máis chulas!
    As fotos miñas de hoxe quedaron na retina, pois fun para a praia sen máquina de fotografar. Mágoa, pois o mar de setembro brila de forma especial, nunha especie de ardentía fugaz, e por riba coa Illa de Ons ao fondo. Procurarei recoller algunha imaxe neste último día de verán.

    Gústame

  7. Bos días amicus:

    Uvas de fresa cuelgan de mis cepas,

    bajo ellas morotes de pequeños.

    Uvas de fresa en los suelos

    frescor de mezclas y mentas.

    Deica logo amicus.

    Gústame

  8. Vaia, a min tamen me pirran as uvas e os figos, todo ben maduriño :)

    Andaba a pensar eu nese rio que desemboca en cabo Ortegal… e que iste domingo estiven alí e non me acordei dil… aaaissss a miña cabeza!!!

    Bicos doces, de figo e uva :)

    Gústame

    • eu non o teño visto, dixéronme que para velo ten que ser no inverno, porque o río é moi pquecho e no verán non ten caudal suficiente.
      E non se ve dende calquera sitio, é nun sitio puntual por alí por onde a Garita da Herbeira, no parque eólico.
      A ver se me entero do nome do riacho.

      Gústame

  9. Llamé a su hermana para que me trajera unos higos del huerto de su casa de la infancia ,cerrada. Se los dejé como un ramo de flores en la mesilla fría. Nunca unos higos desearon tanto ser mirados, comidos. La vida es un higo que se abre entre los dedos.

    Gústame

  10. Preciosa a foto da videira. Préstanse mui ben as uvas e as follas .
    Por aquí esa uva chámase de fresa.
    A min os figos non me gustan e iso que os comía de pequeno.
    Bueno, graciñas pola túa explicación de fin de verán. Eu non son capaz de explicalo tan ben.
    A torta de Leo será a de galleta, flan e chocolate de sempre.

    Gústame

Deixar un comentario