"Todo canto ves tanto é teu coma meu"
historias basadas en hechos reales ¡con dibujos!
Viviendo al filo de la realidad
Un blog de recetas sencillas y algunas andanzas
La bitácora de ciencia, tecnología, arquitectura, informática... todo lo humanamente divulgable lo tenemos y sino se lo conseguimos sin sobrecoste. Eso sí, en Castellano (casi siempre).
Benvidos
El blog de Lidia Bao
Crítica de cine informal pero esmerada
Galicia Poética
Gade Escale - A Coruña, unha viaxe de dezaseis anos
E corto coa coitela as liñas das veas que forman as verbas que escribo, e deixo que corran e se expandan, verbas que non rematan nunca, verbas infinitas
Un lugar de encuentro para todos aquellos que aman la poesía
Clarinete & Clarinete Baixo. Bitácora en galego.
Lemos, recitamos e comentamos poesía.
O país dos libros en galego
Blog de Josegll
Literatura galega. Blog de Ramón Nicolás
Consultora de Desarrollo de Personas y RRHH | Marca Personal y empleo |Psicóloga. Te ayudo a identificar tu talento, a ponerlo en acción y a darle visibilidad para dejar huella y conseguir tus objetivos profesionales.
| hai que abrir as portas, deixar pasar o sol
Revista digital de Plantas y Flores
traducir é producir:: translating is loving :: un espazo onde se dá coa palabra e se le como soa mellor:: traducións a galego| desde o galego | into galician | from galician
Moda Etica, Complementos, Regalos & Artesanía Galega, slowfashion
Poden quitarnos todo, mais que non nos quiten a liberdade!
Outra maneira de ver Galiza
Productor/Compositor
Desde Galicia, notas sobre a transición planetaria
A Biblioteca Ágora, cos barrios da súa contorna
Samuel L. París come ovos con salchichas e arroz
lecturas poéticas
✍ astronomía | literatura | ciencia | música
Se se pode imaxinar, pódese facer
Fun polo vento e vin polo aire
non é só un lugar...
Obradoiro de literatura
De cosas varias de todos los días.
Nulla dies sine linea
Just another WordPress.com weblog
mari de piloño
Cociña, cine, literatura... Ein bißchen Spaß muss sein!
Todo sobre Coruña
Ponte en forma (poética)
Mi hermana salió del armario, mi madre se llevó un disgusto y yo me fui a Brno, con la Nespresso y los Tommy Hilfiger, y dejando atrás la Thermomix y un medio novio.
Just another WordPress.com site
Estás falando comigo? 
Cantas emocións quedan encerradas entre os muros desas palabras que queren gañar tempo para poder saír libres.
Bicos
GústameGústame
Xan, pouco máis podemos engadir…
GústameGústame
Bos días amicus:
Estou convosco, é suficinte, nada que engadir .
Deica logo amicus.
GústameGústame
Clik……tu tu tu tutututu…………
GústameGústame
A xente é unha sosa do carallo.
GústameGústame
Eso es…
¡¡¡MENTIRAAAAAAAAAA!!!
(Te comento ‘Supervividores’ cuando quieras. Mi momento favorito fue el de Amador J.R, que, después de pasar cuatro horas escondido tras una palmera, lloró a moco tendido abrazado a su madre, ay, su madre)
GústameGústame
Cantas veces non sabemos que dicir, a distancia fai que un ser próximo outrora se vaia convertendo en alleo…
GústameGústame
bueno, no parece un mal inicio, quizás luego se digan aquello que nunca se dicen. por algo hay que empezar.
GústameGústame
ahí dixéchelo todo…
GústameGústame
Opino como Chousa, hai xente que é unha antipática.
Bicos
GústameGústame
-E dime unha cousa: cal foi o mellor momento do teu día?
-O mellor momento? Hoxe tiven un día de bos momentos…
-Xa, pero ben sabes odo que falo: do mellor de todos.
-Pois hoxe téñoo claro. Saín dar un paseo moi longo. Levaba un libro de Bernardino Graña e de regreso parei nunha terraza para tomar unha auga e ler un anaco. O sol estábase poñendo, a luz era magnífica, sentía a caricia da brisa, todo era perfecto. Foi daquela cando te chamei, pero non me colliches.
-Si, estaba ceando. Hoxe fixéronme a cea e sentín que dalgún xeito regresaba a infancia.
-Tamén foi un bo momento para ti…
-Si, un gran momento.
GústameGústame
Caravaggio, esa conversa é linda, a antítese da que eu recollo, os protas expresan emocións… e na do post as emocións están pechadas, “encerradas entre muros” como dí Xan, [quizá saian Raúl, tí tan optimista], :-)
quizá detrñas estea a distancia, como apunta Jorge, hai tantas “distancias” que separan…
pero é curioso iso de ser “sosos” como dí Chousa e Dilaida… [seguro que houbo moitas cousas que antes sí se dicían…] ´
Larisa fixéchesme rir!
Un tal marra: agradecida pola túa visita ao meu blog “querido diario”.
Manolo, Beato, biquiños para vós!
GústameGústame
Pois eu así, despois de tanto tempo, tamén che pregunto:
Como che vai?
E direnche que a mín tamén me vai “ben”.
Biquiños
GústameGústame
Que microrrelato tan sinxelo e tan suxerente. Pasan tantas cousas pola cabeza cando un fala así, certo?!
GústameGústame
o importante é chamar!!
GústameGústame