ilusionciñas de xoguete que amornan o ermo dos meus espertares. É lindo cando me agroman polos frunces das enaguas. Pero agora conxugando: eu esmorezo. Non. Ti esmoreces.
Mais esta mañá, tiña un grilo na almofada.
Pareceume de bo agoiro: Na miña almofada había un grilo.
esmorecer: apagarse
no sería pepito, dando la brasa con la conciencia!! :P
GústameGústame
jaja, no, Pepito ya es de casa. Este entró del césped, directamente dando un chimpo por la ventana. El campo es lo que tiene. Grillos en las almohadas.
GústameGústame
Pequeñas cosas que importan porque te importan. Huele la hierba. Bicos.
GústameGústame
bo consello, wendy!. Si!!!!
GústameGústame
¿pero muller por qué andas tristeira?
¿por qué estás desilusionada?… si algunha ilusión que tiñas desapareceu, tés que buscar outra nova, que te devolva as ganas de brincar.
biquiños animosos,
p.d.: voume un pouco ¡plof! do teu blog porque me doe verte así.
GústameGústame
Pero nooon, linda. É só o vivir: trátase de sentir. [ni siente ni padece é un dito que non vai comigo] E no asunto de repoñer, ogallá fose tan sinxelo coma nos supermercados!
;-)
GústameGústame
Vaia muller, seguro que o grilo estaba alí para darche ánimos, tes que convencerte que si, que é un bo agoiro, seguro que si. Esquécete do verbo esmorecer.
Bicos
GústameGústame
Moitas grazas por avisarme do erro. Xa o cambiei, foi un despiste, esqueceume cambiar o adxectivo, a orixinal está en feminino pero é o galego do século XIX, ao pasala ao normativo actual pasei por alto que era vello costume.
GRAZAS
GústameGústame
Por mi ventana de la sierra no entran grillos sino alguna arañita trapecista .Sigo el hilo y pierdo la pista ante mis ojos .Se hace tan delgado, tan imperceptible, que como un mago paso la mano por encima y no lo corto: La arañita sigue bajando. ¿De dónde coño vienen esos hilos?
GústameGústame
Si sabemos apreciar la vida un simple grillo nos puede ayudar a enfocar mejor.
Abrazo e saúdo afectuoso!
GústameGústame
Debía ser un grilo con ganas de brincadeira. Empezan pola almofada e…se non chegas a despertar a tempo, a saber onde acaba fregando as ás…
Bicos animosos
GústameGústame
Qué suerte, un grillo en tu almohada. Esto hace que sueñe en un lugar verde con olor a vida. En mi almohada hay mosquitos, decenas de mosquitos y en mi ventana edificios que impiden ver el cielo.
Besos
GústameGústame
Música porque sí, música vana
como la vana música del grillo;
mi corazón eglógico y sencillo
se ha despertado grillo esta mañana.
¿Es este cielo azul de porcelana?
¿Es una copa de oro el espinillo?
¿O es que en mi nueva condición de grillo
veo todo a lo grillo esta mañana?
¡Qué bien suena la flauta de la rana!
Pero no es son de flauta: en un platillo
de vibrante cristal de a dos desgrana
gotas de agua sonora. ¡Qué sencillo
es a quien tiene el corazón de grillo
interpretar la vida esta mañana!
[Conrado Nalé Roxlo, El Grillo, 1923]
GústameGústame
Que afortunado, Caravaggio, se fas teus eses versos… [seino porque eu tamén ás veces me sentín coma grilo. Non agora mesmo. Agora mesmo, non.]
GústameGústame
Como molan os teus posts, aínda que tarde algún tempo en pasar sei que sempre atoparei algo onde poder recuncar unha e outra vez. Bicos dende Brollón-Pantón-Sober
GústameGústame