cousas que unen

“Reparar na estrañeza do meu corpo neste chan intuir que o hibisco perdeu a cor e o sabor na viaxe” -O pouso do fume-


Déronme unha bolsiña de hibisco. Gústame pensar nesta infusión refrescante de cor púrpuro-vermella, como se fose un símbolo, unha bebida máxica que vai deixando  un fío prendido en cada unha das personas ás que chega, formando un tecido de amizade que se estende transmitindo bolsiñas púrpura atadas cun laciño.

E eu aínda baixo a maxia de Buena Vista Social Club. Dela cautiváronme os protagonistas do documental personificando a decadencia, cos seus estragados corpos como continentes de emoción e sentimentos. A través desas persoas fixen unha descuberta. Fiquei admirada e sorprendida ao ver que non importa canto envelleza o corpo: síntese apaixoadamente, está aí a muxica da vida, o lume que flamea no peito. Igualmente o xúbilo estoupa, o amor calla. Traspasando a pel transparente, o silencio rompe a través da música, onde o corazón lles arde.

*[Todos temos o noso hibisco: esas cousiñas miudas que forman parte do pequeno mundo propio e que compartimos coas persoas que se achegan a nós.]

16 opinións sobre “cousas que unen

  1. pois coñezo o hibisco só de nome, non sabía que se tomaba en infusión e mira que eu son de infusións, tereí logo que probalo…

    por certo, si és de tomar tés, que sabias que non se deben de tomar xustiño despois de comer, hai que esperar un tempo porque si non a teína leva todo o ferro e o calcio da nosa comida… ¡mira ti que cousas!

    biquiños e boa fin de semana.

    Gústame

  2. le he puesto rostro al hibisco con google images, un rostro bien conocido, por cierto, aunque nunca hubiera sabido ponerle nombre. anyway. aquellas pequeñas cosas. minidosis de emociones, sentimientos, de vida, en definitiva, infusionadas.

    Gústame

  3. Nunca se me ocorrera iso da infusión de hibisco. Vou ter que catala, pois debe ser deliciosa… E recoller as súas flores…

    Hai que tinguir con maxia cada momento do día. Do contrario córrese o risco de que a cotidianeidade nos afogue.

    Biquiños.

    Gústame

  4. Y todo se puede infusinar… ;)
    Es una suerte poder dárle al auga el sabor de las cosas… y beber.. Beber… Calentito cuando hace frío, con hielo si hace calor… Siempre aliviando los males, siempre mimando el corazón.

    Un besito Zel.
    Ya pronto pasó abril… Ya pronto llega mayo, cuando hace la calor, cuando los trigos encañan, cuando están los campos en flor….
    Cuando los emamorados van… a servir al amor
    (pero qué cursi me gasto hoy… aisss)

    Y mientras no estemos prisioneros…

    Gústame

  5. Pois non sei qué che dicir hoxe, nin coñezo o hibisco, nin Buena Vista Social Club.
    Pero de amistad si sei, e sei que hai que coidalas como algo fráxil que rompen con facilidade (as boas tamén se recuperan con facilidade).
    Bico

    Gústame

  6. Coidado co karkadé, porque baixa a tensión e ao primeiro descoido pode un acabar en decúbito supino baixo a mesa.
    Coñecíao como karkadé, nome que aclara Ñoco.
    Enfín,compartir é facer vida.

    Gústame

  7. Pingback: y no es aún la soledad « fálasme a min?

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s